Αγάπες αυτού του κόσμου είμαστε, και δεν φοβόμαστε το δρόμο..

Γράφει η Ειρήνη Μουμούρη

Μια αγάπη εσύ είσαι και μια εγώ, ένα κι ένα κάνουν δύο . Ο καθένας φέρνει την αγάπη του σε αυτό το παιχνίδι, τίμια πράγματα αποφασίσαμε.

Δύο αγάπες, που έγιναν συμφωνημένη μια! Μας πηγαίνει ένα αυτοκίνητο, που γκαζώνει για κοντινούς προορισμούς και αυτοί καταλήγουν να γίνονται ακριβά ταξίδια .

Μου γελάς και όλος ο κόσμος μαζεύεται εκεί μπροστά μου !

Δεν είμαστε η τέλεια αγάπη των ταινιών και των τραγουδιών. Καθημερινή φθαρμένη και πονεμένη ιστορία είμαστε, από θυμό και διαφωνία. Ας είναι, μετά τον καυγά οι αγκαλιές μας δεν σπάνε!

Θυμάσαι το απόγευμα που γίναμε μούσκεμα από τη βροχή; Συνεχίσαμε να καθόμαστε με τον ουρανό να κοιτάζει. Τα δάχτυλα μας δεν γεμίζαν από νερό αλλά από δίψα για το άγγιγμα.

Το άγγιγμα, κοινή μας απαίτηση!
Κάθε μέρα παγιδεύεις την σκέψη του κορμιού.
Τα χέρια μας αφήνουν με την ζέστη τους, τα σημάδια τους στο τραπέζι που καθόμαστε.

Ζούμε στη σμιξη μας πάλεμα αργό, με την ηδονή να προστάζει!

Είμαστε αγάπες αυτού του κόσμου, που φιλιούνται επίτηδες μέσα στα ασανσέρ και ας μας κοροϊδεύουν οι δεκαετίες που έχουμε για φόρτωμα. Όταν αγαπάς και τον χρόνο ξεφορτώνεσαι από βάρος.

Πόσο γέλαγες, πού με δυο κουβέντες μου έκαιγα τις νύχτες σου.
Πόσο με ξεγέλασες με δύο κουβέντες σου ψεύτικες για νύχτες.

Είμαστε αγάπες αυτού του κόσμου! Γίναμε αγάπες σε ερωτικό πληθυντικό. Στον απαιτητικό ενικό δεν τα καταφέραμε, να γίνουμε μια αγάπη της αντοχής.

Εσύ πιάστηκες να “αγαπάς” στον πληθυντικό και άλλες αγκαλιές. Έπαψαν οι στιγμές να είναι διάφανες ανάμεσα μας, προφανώς δεν υπήρξαν ποτέ.

Είμαστε αγάπες αυτού του κόσμου ωραία διαπίστωση ! Ξέρουμε ότι χωρίς τη λέξη “μαζί” δεν κάνουμε μεγάλο φινάλε.

Μείναμε μόνοι και χρεωμένοι μπροστά στα θέλω μας.
Τώρα μένεις με τις στιγμές. Να τις φοράς, ρούχο ζεστό είναι όταν σε παγώνει η μοναξιά σου.

Κάποιες στιγμές θα με θυμάσαι σαν τη βροχή, που δεν μας χώριζε σε εκείνο το τραπεζάκι. Σε ξεδιψούσα.
Άλλες θα με θυμάσαι σαν τη φωτιά που δεν δίστασε να σε αγαπήσει διπλά και ας μην το πίστεψες.

Τώρα εξαιτίας σου ξεχώρισα τα πράγματα. Αγάπες αυτού του κόσμου είμαστε όλοι εμείς, οι ξέφρενοι και ειλικρινείς εραστές, που ζήσαμε το κλέψιμο αλλά συνεχίζουμε να δίνουμε. Αγάπες γινόμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που στηρίζουμε τους φίλους μας μπροστά σε μια αγάπη-απάτη. Εμείς οι “αφελείς”, που μαθαίνουμε στα παιδιά μας να αγαπάνε γενναιόδωρα, ξεκάθαρα .

Αγάπες άξιες και ανάξιες αυτού του κόσμου, τωρινές , χθεσινές, αυριανές, με την ψυχή μας ξυπόλητη, σας περπατάμε . Άγνωστοι και δύσκολοι δρόμοι χαραγμένοι πάνω στα χρόνια μας γίνεστε!

Αγάπες αυτού του κόσμου είμαστε δεν φοβόμαστε τον δρόμο!