Γράφει η Θεανώ Διολή.
Φώτα, κάμερα, πάμε!
Λήψεις ατέλειωτες, πόζες αμέτρητες, ρούχα, τακούνια τριγύρω σκορπισμένα, σκιές, κραγιόν και ρουζ ατάκτως ερριμμένα!
Χείλη αισθησιακά, λάγνες ματιές, χαμόγελα σχεδιασμένα!
Ματώνει το δάχτυλο scrollαροντας στην οθόνη του smartphone να βρεις την πιο ωραία πόζα, να ανέβει στο insta και στο fb για να μαζέψεις likes και αντιδράσεις, σχόλια και καρδούλες από τις κολλητές, θαυμαστικά και wow από τους θαυμαστές!
Θ΄αποδειχθεί άραγε καλύτερη αυτή η selfie αυτή από την προηγούμενη που είχες ανεβάσει; ανταγωνισμός ατέλειωτος στον ίδιο σου τον εαυτό!
Κι ύστερα τα φώτα κλείνουν και κοιτάζεις στον καθρέφτη το πρόσωπο σου, χωρίς το μακιγιάζ, χωρίς τη λάμψη από το φως, χωρίς τα μαγικά τα φίλτρα.
Πιο όμορφη είσαι έτσι, γιατί έτσι είναι ο πραγματικός σου εαυτός, η αληθινή σου selfie έχει κύκλους μαύρους κάτω από τα μάτια, σκασίματα στα χείλη, ίσως και κάποιες μικρές ρυτίδες…
Scrollαρεις πάλι την οθόνη του smartphone σου, τουτ…τουτ, στην άλλη άκρη της γραμμής η κολλητή σου.
Ζεστή φωνή , αληθινό χαμόγελο, γέλια πολλά και αυθόρμητα.
Κλείνεις το τηλέφωνο…
… ρούχα, τακούνια τριγύρω σκορπισμένα, σκιές, κραγιόν και ρουζ ατάκτως ερριμμένα…
Φοράς το τζιν, ένα πλεκτό και τα all star σου, μαζεύεις τα μαλλιά ψηλά, λίγο lip gloss και ένα μεγάλο χαμόγελο.
Κλείνεις το smartphone και βυθίζεσαι στην αγκαλιά του!
Χείλη απαλά, ματιές ερωτευμένες, χαμόγελα αληθινά, ανταγωνισμός για την πιο σφιχτή αγκαλιά!
Φώτα, κάμερα … that’s a wrap!
#no_filter εαυτός…
LoveLetters
