Αγάπη, είναι να σε σέβομαι, να σε στηρίζω και να σε αποδέχομαι!

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου 

Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται να δεχτούν την ισότητα στη σχέση. Αρνούνται να αποδεχτούν πως σε μια σχέση, δεν χρειάζεται ο ένας να προσπαθεί να καπελώσει τον άλλο. Αρνούνται να συνειδητοποιήσουν πως προσπαθώντας να επικρατήσεις πάνω στον άλλο, δεν θα έπρεπε να μιλάς για σχέση, αλλά για πόλεμο κι η αγάπη δεν είναι πόλεμος, η σχέση δεν είναι πόλεμος κι αν γίνει, γίνεται άρρωστη.

«Διαίρει και βασίλευε» μια τεχνική πολέμου που στις σχέσεις εξελίχτηκε σε «μείωνε και βασίλευε», δημιουργώντας άσχημες σχέσεις, καταρρακώνοντας ψυχές και διαλύοντας ανθρώπους. «Μείωνε και βασίλευε» γιατί όταν είσαι ανίκανος ν’ αγαπηθείς, πρέπει να πείσεις τον άλλον ότι είναι κατώτερος, για να νιώσει τυχερός που σ’ έχει. «Μείωνε και βασίλευε» για να γίνεις θεός στα μάτια του άλλου, που φροντίζεις να κρατάς δακρυσμένα και θολά.

Ίσως δεν του φαίνεται στην αρχή, ίσως όλα το πρώτο διάστημα δείχνουν ιδανικά, όσο όμως περνάει ο καιρός, αρχίζει σιγά σιγά και ύπουλα να σ’ αγκαλιάζει με τα κόμπλεξ και την χαμηλή του αυτοεκτίμηση, που περίτεχνα κρύβει πίσω από χαμόγελα και δήθεν συναισθήματα.

Μπορεί ν’ αρχίσει με μικρές, ανεπαίσθητες παρατηρήσεις, καμουφλαρισμένες με ενδιαφέρον και σιγά σιγά αν του αφήσεις το περιθώριο να συνεχίσει, μιλώντας επικριτικά για το μήκος της φούστας σου, τα κιλά σου, τον τρόπο που φέρεσαι και χαμογελάς. Και μετά θα συνεχίσει κριτικάροντας τη δουλειά σου, τους φίλους σου και την οικογένειά σου…

Κι όσο ο καιρός θα περνάει, όλα τα «λάθη» και τα «στραβά» σου, θα σφίγγουν σαν κλοιός γύρω σου και θα σε πνίγουν. Θα είναι εκεί να στ’ αναφέρει συνεχώς, να σου θυμίζει ασταμάτητα πόσο μικρή κι ανούσια είσαι. Θα είναι εκεί να σου θυμίζει την τύχη σου που σε κρατάει δίπλα του, πως είναι ο μόνος που θα μπορούσε να σ’ αγαπήσει, πως χωρίς εκείνον θα είσαι ένα μεγάλο, ολοστρόγγυλο μηδενικό. Κι έτσι, αργά και ύπουλα, καταφέρνει να γίνει αυτό που ήθελε και γνώριζε καλά πως δεν του αξίζει, καταφέρνει να γίνει ο βασιλιάς σου, ο θεός σου, τα πάντα σου.

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί «μικροί» άνθρωποι ανάμεσά μας. Υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν να πλασάρουν το «τίποτά» τους για «κάτι», βαφτίζοντας το δικό σου «κάτι», ένα «τίποτα». Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί συναισθηματικά ανάπηροι άνθρωποι, που αντί να προσπαθήσουν να βελτιώσουν το «εγώ» τους, προσπαθούν να σκοτώσουν το δικό σου.

Μεγάλο έγκλημα κατά εαυτού να επιτρέπεις σε οποιονδήποτε να μειώνει την αξία σου, να υποβαθμίζει τον εαυτό σου, να διαλύει την ψυχολογία σου. Μεγάλο έγκλημα κατά εαυτού να διστάζεις να κουνήσεις το μαντήλι σ’ αυτόν που δεν νιώθει τυχερός που σ’ έχει ή που δεν έχει τα κότσια να το παραδεχτεί.

Αγάπη είναι να σε ανεβάζω κι όχι να σε υποβαθμίζω. Αγάπη είναι να σε σέβομαι κι όχι να σε διαλύω. Αγάπη είναι να σε αποδέχομαι κι όχι να προσπαθώ να σε χειριστώ. Αυτά είναι αγάπη κι αν δεν μπορείς, η πόρτα είναι από κει…