Γράφει η Μαρία – Γεωργία Σαντορινιού
Τελικά δεν μου πες, εσύ ζεις;
Είμαστε άνθρωποι.
Είμαστε βιοψυχοκοινωνικά όντα.
Έχουμε νου και λογική.
Έχουμε καρδιά και συναισθήματα.
Έιμαστε μια ύλη φτιαγμένη από χώμα, χωρίς διακρίσεις.
Όλοι ίδιοι στο εξωτερικό μας περίβλημα, αλλά ξεχωριστοί στο εσωτερικό του πυρήνα μας.
Τι συμβαίνει στον εσωτερικό μας κόσμο;
Άλλοι έχουν ψυχή και άλλοι, απλά πράττουν τα πάντα για συμφέρον.
Δεν βάζουν ψυχή.
Δεν βάζουν πάθος.
Όλα γίνονται με οκνηρία και απάθεια.
Έχουμε μια ψυχή.
Η ψυχή φωτίζει όλο το μεγαλείο της καρδιάς σου.
Αυτό είναι, τελικά, που μας ξεχωρίζει από τους άλλους και όχι, τα λούσα και οι επιδειξιομανία του πλούτου ή του κύρους.
Γεννήθηκες και μεγάλωσες, ωρίμασες και έφτασες εδώ που είσαι..
Μερικά σπουδαία πράγματα, τα έχεις μάθει εντελώς λάθος.
Συνέχισε τους στόχους σου και τα θέλω σου, αλλά πρόσθεσε σε αυτά την ψυχή και το πάθος σου.
Αν κάνεις κάτι, χωρίς ψυχή και αγάπη
Νομίζεις, ότι ζεις;
Όχι, απλά είσαι μια μαριονέτα που σου έχουν πει οι άλλοι, πώς πρέπει να είσαι και να συμπεριφέρεσαι, μη τυχών και χαλάσει η συνεργασία, είτε πρόκειται για την δουλειά σου, είτε πρόκειται για την σχέση σου.
Δεν έχουν νόημα τα πολλά λόγια, αλλά η ψυχή. Σκέψου μόνο αυτό..
Αν βάλεις ψυχή σε αυτά τα λόγια θα τα καταλάβεις…
Είναι ένα μυστήριο η ζωή μας, γι’ αυτό ζήσε το σήμερα με ψυχή και ετοίμασε το αύριο με πιο πολύ πάθος από το χθες!
