Αν ήσουν εσύ ο ένας.. θα ήσουν ακόμα εδώ!

Γράφει η Λένα Μπατσκίνη

Μη κοιτάς πίσω, ζήσε το τώρα ή οπως λέει και το τραγούδι “οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο”. Τόσες συμβουλές, τόσο σώστε και τόσο κοινότοπες. Συμβουλές που δίνεις κι εσύ στον εαυτό σου. Τι γίνεται όμως όταν στιγμές-στιγμές το μυαλό σου κάνει βόλτες σε λημέρια παλιά;
Σε φιλίες σε αγάπες που τώρα πια χάθηκαν. Σε λάθη, σε σωστά.
Σε όσα μπορούσες να κάνεις παραπάνω και σε τόσα που έκανες σωστά δεν εκτιμήθηκαν οπως τους άξιζε! Οι περισσότεροι αν όχι όλοι μας, δίνουμε για συμβουλές αυτές τις κατά τα άλλα σωστές φράσεις ή δηλώνουμε οι ίδιοι κάτι απο αυτά, όταν τελειώσει κάτι κι όμως συχνά σεργιαναμε μέσα μας σε παλιές αναμνήσεις.
Έτσι γυρνάς κι εσύ! Σε εκείνη τη φιλία που χάλασε, σε εκείνη την αγάπη που δεν τα κατάφερε. Μια αγάπη είναι συνήθως η μεγαλύτερη αφορμή που σε γυρίζει πίσω. Εκείνη που νόμιζες για λίγο πως θα αντέξει. Πώς θα νικήσει το μαζί ενάντια στο εγώ! Τώρα που είπα”εγώ”, θέλω να μάθεις πως έχω κι εγώ μια τέτοια ιστορία κρυμμένη καλά στα βάθη του μυαλού! Έχω προοδεύσει! Δεν με ταλαιπωρεί πια εδώ και καιρό. Ζω στο τώρα!
Φτιάχνω καινούριες στιγμές, δικές μου, μοναδικές. Έμαθα να μην εγλωβιζομαι στο παρελθόν και να μην προσμονω ένα καλύτερο μέλλον!
Να φτιάχνω απλά ένα καλύτερο παρόν! Κι όμως υπάρχει ενα πρόσωπο, που σκάει σαν αστραπή μέσα το κεφάλι μου.
Σαν μπόρα ξαφνική που κρατάει για λίγο. Ευτυχώς για λίγο μονο…
Το λίγο αυτό όμως είναι αρκετό, και τα συναισθήματα ανάμεικτα.
Χαράς κι ευγνωμοσύνης για όσα έζησα αλλά και φόβος. Ανησυχία! Αν σε συγκρίνω με κάθε επόμενο; Αν εσύ ήσουν για μενα και σε έχασα;
Τότε έχασες κι εσύ, πεισμώνω! Έχω πείσει τον εαυτό μου, πως αν ήσουν εσύ, απλά θα έμενες. Θα τα καταφέρναμε.
Όσο κι αν αγαπώ τη μοναξιά μου, πιστεύω πως κάπου υπάρχει κάποιος για μένα!
Κάποιος που δεν θα συμβιβαστω απλά μαζί του. Κάποιος που θα νιώσω το κάτι και δεν θα του χαρίσω τη μοναξιά μου αλλά θα τη μοιραστώ μαζί του!