Γράφει η Άντζελα Καμπέρου
Εγώ είμαι να, μόνο κάτι λέξεις. Και πολλές σκέψεις. Και συχνά βουρκωμένα μάτια. Δεν θα τα βγάλεις πέρα μαζί μου. Ζω τα πάντα στα άκρα. Εκεί που κλαίω θα αρχίσω ξαφνικά να γελάω υστερικά σκεπτόμενη πόσο γελοία είμαι που κλαίω χωρίς προφανή λόγο.
Θα νευριάζω και θα μουτρώνω τελείως ξαφνικά και έπειτα από λίγο θα τρίβομαι σαν τις γάτες πάνω σου για να μου προσφέρεις το λυτρωτικό σου χάδι. Και αν τύχει και με χαϊδέψεις την ώρα που σου κρατάω μούτρα, έστω και με πίεση, να ξέρεις πως θα σε λατρέψω. Θα θέλω συνέχεια χάδια, έτσι είμαι, ανυπόφορα χαδιάρα, και την προσοχή σου. Αυτή κι αν θα την θέλω. 24 ώρες το 24ωρο αν είναι δυνατόν. Και μην ξεχάσεις ποτέ την αγκαλιά το βράδυ. Αυτή θα την αποζητήσω είτε το ξεχάσεις είτε όχι.
Και είμαι και γκρινιάρα. Πολύ. Για παράλογους λόγους, το ξέρω ότι είναι παράλογοι, αλλά θέλω να σου γκρινιάξω λίγο για να δω αυτό το υπέροχο στραβό σου χαμόγελο, που θα μου λέει έμμεσα ότι το παράκανα και πως κατάλαβες ότι πάλι θέλω χαδάκια και αγκαλίτσες.
Αγαπάω πολύ. Πολύ και δυνατά. Δένομαι και δίνομαι. Και αν δοθώ δίνομαι ολοκληρωτικά, τα “μισά” και τα “λίγα” δεν είναι για μένα. Τα πάντα. Τα πάντα για όσο κρατήσει. Αυτό είναι κάτι ακόμα που πρέπει να ξέρεις για μένα. Δεν θα ακούσεις ποτέ το πολυπόθητο “για πάντα”. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα και το έμαθα με τον σκληρό τρόπο αυτό. Για αυτό και τώρα μετράω την κάθε μου κουβέντα. Ζυγίζω τις λέξεις μου πριν τις πω, πριν τις γράψω. Αν δεθώ την πάτησες. Δεν φεύγω. Όχι εύκολα τουλάχιστον.
Και σαράντα κύματα να περάσω θα μείνω να παλέψω. Με νύχια και με δόντια. Με ότι δυνάμεις μου περισσεύουν, ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν βγάζει πουθενά, ότι αργά ή γρήγορα θα τελειώσει. Παλεύω με όσα με πονάνε. Με τις αναμνήσεις μου, με τους ανθρώπους που με πλήγωσαν, με τον ίδιο μου τον εαυτό. Μου είναι πολύ δύσκολο να τον αντέξω τον τελευταίο.
Φαντάσου, λοιπόν, αν είναι δύσκολο για μένα πόσο δύσκολο θα είναι για εσένα. Δεν μιλάω πολύ μα αν μιλήσω οι λέξεις μου πονάνε. Δεν θα σου πω ποτέ το παράπονό μου, το πρόβλημά μου. Τα κρατάω για μένα. Δεν θα με ακούσεις να παραπονιέμαι. Παρά μονάχα να γκρινιάζω- τα είπαμε αυτά. Και σκέφτομαι. Σκέφτομαι πολύ. Πολύ και περίπλοκα. Μην προσπαθήσεις να καταλάβεις. Κάνω συνειρμούς που πολλές φορές ούτε σε εμένα δεν βγάζουν νόημα.
Για αυτό να ξέρεις πως αν μπλέξεις μαζί μου δεν θα είναι καθόλου εύκολα τα πραγματα.
*Ο Μάιος, είναι ο δικός μας “ιδιαίτερος” μήνας, καθώς γινόμαστε ενός έτους!
Κάθε μέρα μέχρι τις 12 Μαϊου θα υπάρχει ένα ιδιαίτερο Love Letter, από τους συντάκτες μας..
