Αν σου έλειπα, θα ήσουν εδώ. Τόσο απλά..

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου 

“Όταν ονειρεύεσαι κάποιον του λείπεις” λένε. Πόσο λάθος διατυπωμένη έκφραση! Όταν ονειρεύεσαι κάποιον, σου λείπει, δεν του λείπεις. Αν του έλειπες θα ήταν εδώ…

Πόσος καιρός πάει απ’ τη μέρα που έφυγες; Έπαψα να μετράω πια. Έπαψα να μετράω λεπτά, ώρες, μέρες. Έπαψα να μετράω ανάσες, δάκρυα, πληγές.

Λένε πως ο χρόνος γιατρεύει. Πως όσο περνάει ο καιρός, αρχίζει να κλείνει η πληγή, αρχίζει να ημερεύει ο πόνος. Λένε πως ηρεμεί η ψυχή, ξεθωριάζουν οι μνήμες, γιατί όμως εσύ είσαι ακόμη εδώ; Γιατί η φωνή σου αντηχεί στο μυαλό μου; Γιατί η μορφή σου, συντροφεύει τις νύχτες μου;

Δεν έπαψα στιγμή να σε θυμάμαι. Δεν έπαψα λεπτό να σε σκέφτομαι. Δεν έπαψα βράδυ να σ’ ονειρεύομαι…

Είσαι εκεί, κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου. Είσαι εκεί, περιπλανιέσαι στις σκέψεις μου. Είσαι εκεί ταξιδεύεις στο μυαλό μου.
Είμαι εκεί, σε κάθε όνειρο μαζί σου. Άλλοτε να σ’ αγκαλιάζω και να σου ψιθυρίζω πως μου έλειψες κι άλλοτε απέναντί σου να σε βομβαρδίζω μ’ όλα τα “γιατί” που πληγώνουν την ψυχή μου. Είμαι εκεί και ζω στιγμές μαζί σου, στιγμές που δεν χάρισε το σύμπαν στο μαζί μας. Στιγμές που μας έκλεψαν και το κενό που άφησαν με πονάει ακόμη…

Κουράστηκα να πονάω! Κουράστηκα να υποφέρω! Κουράστηκα να μου λείπεις! “Όταν ονειρεύεσαι κάποιον του λείπεις” λένε. Κουράστηκα με τις μαλακίες τους! Αν σου έλειπα θα ήσουν εδώ!