Γράφει η Φλώρα Σπανού.
Συχνά στη ζωή μας συνηθίζουμε να εξιδανικεύουμε πρόσωπα και καταστάσεις θέλοντας κατά αυτό τον τρόπο να ξεφύγουμε από την μονότονη καθημερινότητά στην οποία πιστεύουμε ότι ζούμε.
Γιατί έχουμε την τάση να μην ικανοποιούμαστε με τίποτα. Μόλις επιτυγχάνουμε αυτό που θέλουμε από κάποιο σημείο κι έπειτα αρχίζουμε να το βαριόμαστε και να κατευθυνόμαστε σε άλλα πράγματα και ίσως άλλους ανθρώπους. Με αποτέλεσμα να ξεκινάει μέσα στο μυαλό μας ένα παιχνίδι όπου ο πραγματικός κόσμος παλεύει με τον φανταστικό.
Συνήθως ξεκινάει, με ένα πρόσωπο, με ένα βλέμμα, με μία κουβέντα και στη συνέχεια αρχίζει να γίνεται οικειότητα κι η οικειότητα να γίνεται ένα παιχνίδι. Ένα τρελό, όμορφο και τολμηρό παιχνίδι όπου μέσα σε αυτό το μυαλό αρχίζει να πλάθει διάφορα σενάρια σε σημείο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όλα όσα έχεις κάνει μέχρι τώρα ήταν οι σωστές σου επιλογές. Γιατί αν όχι τότε την έχεις πατήσει για τα καλά. Και όλο αυτό να ξέρεις είναι αναστρέψιμο κάποιες φορές.
Τις περισσότερες φορές αυτό το παιχνίδι σε ελκύει. Γιατί η αλήθεια είναι πως ότι είναι απαγορευμένο συνηθίζει να μας ελκύει.
Συνήθως εξαιτίας αυτών των ανθρώπων πιάνουμε τον εαυτό μας να χαμογελάει, να ονειρεύεται, να πλάθει διάφορες ιστορίες, και να ζει ένα παραμύθι ουσιαστικά που να επηρεάζει την ίδια του την ζωή. Μήπως όλο αυτό, όμως, είναι λάθος; Μήπως με το να εξιδανικεύουμε αυτά τα πρόσωπα καταστρέφουμε την ίδια μας τη ζωή; Μήπως αφηνόμαστε να παρασυρθούμε σε έναν δρόμο δίχως επιστροφή;
Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να συνέλθουν γρήγορα γιατί είναι πολύ αξιοπρεπής και σέβονται αυτούς που βρίσκονται ήδη στη ζωή τους. Προτιμούν να πληγωθούν αυτοί παρά τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Προτιμούν να φαντάζονται, να πλάθουν ιστορίες ή ακόμη και να ονειρεύονται παρά να κάνουν κακό στους άλλους.
Βέβαια θα μου πείτε κι είναι καλό τώρα αυτό; Πραγματικά δεν ξέρω να σας απαντήσω. Κάποιοι επιλέγουν να ρισκάρουν και να βάλουν ένα τρίτο πρόσωπο στη ζωή τους, κάποιοι προτιμούν να φαντάζονται από μακριά, το μόνο σίγουρο πως μέσα από αυτή την ιστορία αλώβητος δεν θα βγει κανείς.
Έχεις μία στρωμένη ζωή, έχεις την οικογένεια σου, έχεις τη δουλειά σου, γιατί θέλεις να μπλέκεσαι σε ιστορίες; Δεν είσαι ικανοποιημένος από τη ζωή που έφτιαξες; Έτσι όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς. Μιλάω σκληρά έ; Μιλάω όπως πρέπει. Αυτή είναι η αλήθεια. Θες να της γυρίσεις την πλάτη θέλεις να την κοιτάξεις κατάματα; Δικαίωμα σου. Η ουσία είναι μία. Οι επιλογές σου είναι αυτές που σου καθορίζουν τη ζωή. Κοίταξε τες κατάματα, αναμετρήσου μαζί τους και αποφάσισε. Μην πληγώνεις τον εαυτό σου και κυρίως μην πληγώνεις εκείνους που σε αγαπούν. Εκείνους που βρίσκονται όλον αυτό τον καιρό δίπλα σου και σου κρατούν το χέρι.
Σίγουρα, υπάρχουν κάποιες στιγμές που νιώθεις τα πράγματα να σε πιέζουν και είναι σαν να σου βάζουν στο λαιμό το μαχαίρι,.
Σίγουρα δεν είναι όλα ιδανικά μέσα σε μέσα σε μία σχέση, μέσα σε έναν γάμο, θα υπάρξουν και τα σκαμπανεβάσματα, δεν μπορεί όλα να είναι μέλι γάλα.
Μα πριν αποφασίσεις να στραφείς αλλού σκέψου. Αξίζει να τα διαλύσεις όλα για λίγες στιγμές μέσα στην ουτοπία; ‘Ε, αξίζει;
LoveLetters
