Γράφει η Φλώρα Σπανού
Κοιτάζω το ημερολόγιο και βλέπω την ημερομηνία κι είναι σαν να ήταν χθες που σε πήρα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. Κι όμως έχουν περάσει δώδεκα ολόκληροι μήνες αφότου ήρθες στη ζωή μας. Ένας χρόνος όμορφος, γεμάτος από συναισθήματα, μυρωδιές μωρουδιακές, εικόνες, στιγμές.
Όταν έμαθα πως θα γινόμουν μητέρα για δεύτερη φορά χάρηκα πολύ, ήταν κάτι το οποίο το θέλαμε και το επιδιώξαμε με τον μπαμπά σου, όμως μαζί με την χαρά ήρθαν κι άλλα συναισθήματα που με αναστάτωσαν. Όπως ο φόβος και το άγχος. Περισσότερο για το αν θα σε αγαπούσα όπως το πρώτο μου παιδί, τον αδερφό σου, παρά για το πώς θα τα έβγαζα πέρα πλέον με δύο παιδιά και ως εργαζόμενη μητέρα.
Δε σου κρύβω πως υπήρξαν κάποιες φορές κατά το διάστημα της εγκυμοσύνης μου που δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να γίνω ξανά μαμά. Με έπιαναν τα κλάματα έτσι στα ξαφνικά. Κι ειδικότερα όταν σκεφτόμουν πάλι την διαδικασία του θηλασμού και πως θα κατάφερνα να τα επιτύχω εξ αρχής αυτή τη φορά.
Ξεκίνησα πάλι να ενημερώνομαι περισσότερο όμως από ότι πριν και ο καιρός πέρασε κι ήρθε η μέρα που σε κράτησα στην αγκαλιά μου και κοίταξα εκείνο το αγγελικό σου, αθώο προσωπάκι. Και τώρα να σαι να τρέχεις πάνω κάτω σε όλο το σπίτι κι εγώ από πίσω να σε προφτάσω. Μεγάλωσες μωρό μου και πλέον από βρέφος γίνεσαι παιδάκι.
Ένα παιδάκι που θέλει να εξερευνεί τα πάντα. Τι όμορφα όμως που είναι αυτά τα χρόνια. Που μαζί μαθαίνουμε πράγματα. Που μαζί κάνουμε πράγματα. Που σε κρατώ αγκαλιά. Σε κοιτάω αχόρταγα όταν κοιμάσαι. Και βεβαίως συνεχίζουμε αυτό το μαγικό ταξίδι του θηλασμού που μας φέρνει πιο κοντά κάθε φορά.
Και ναι αυτή τη φορά με περισσότερο πείσμα, ενημέρωση κι υπομονή τα καταφέραμε και βγήκαμε νικητές. Και παρόλο που το ταξίδι κάποιες φορές είναι κουραστικό και εξαντλητικό εμείς συνεχίζουμε και όσο πάει.
Και τώρα μωρό μου θα βαπτιστείς και Θα πάρεις το όνομα του παππού σου του Γιάννη. Ένα όνομα που ποτέ δεν μου άρεσε να πω την αλήθεια. Κυρίως λόγω του ότι είναι πολύ συνηθισμένο. Δεν μου πήγαινε καθόλου να σε φωνάζω Γιάννη. Ειδικότερα όταν ήσουν βρεφάκι ακόμη. Προτιμούσα το Ιωάννης , όμως κι αυτό σε μωράκι δε μου έβγαινε πολύ. Τελικά όμως το λάτρεψα αυτό το όνομα. Γιατί πάνω από όλα λατρεύω εσένα.
Και δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο άλλο όνομα που θα σου ταίριαζε καλύτερα από αυτό. Γιατί κατάλαβα ότι σημασία δεν έχει το όνομα τελικά αλλά το πρόσωπο. Κι εγώ Γιάννη μου σε αγαπώ βαθιά και απόλυτα. Γλυκό μου παιδί. Και όλο αυτό το διάστημα έμαθα ότι τελικά ναι η αγάπη πολλαπλασιάζεται και δεν διαιρείται. Κι η αγάπη μου για σένα και τον αδερφό σου είναι απέραντη και απόλυτη.
Χρόνια σου πολλά μικρό μου αστέρι. Να είσαι γερός και δυνατός, θαρραλέος και τυχερός και να ζήσεις πολλές όμορφες περιπέτειες στη ζωή σου. Να μην το βάζεις κάτω παρ’ όλες τις δυσκολίες που θα συναντάς εσύ με πείσμα να προχωράς. Να προχωράς και θα πετύχεις. Και να έχεις υπομονή .Μεγάλη αρετή η υπομονή παιδί μου.
Σε αγαπώ απέραντα και αληθινά.
Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα αστεράκι μου.. Η μαμά σου.
