Απλά, τελείωσε ο έρωτας..

Γράφει η Έφη Παναγοπούλου

Ποιο το νόημα; Αναρωτήθηκε η λογική.
Πρέπει να μάθω,  αποκρίθηκε η καρδιά, να καταλάβω πως ήρθαν έτσι τα πράγματα.
Πώς κύλησε το νερό έτσι γρήγορα στο ποτάμι; Χάθηκε στα μάτια μας το νερό ξαφνικά ή άλλαξε χρώμα ο τρόπος που κοιτάζουμε το ποτάμι: Λειψυδρία η ετυμηγορία. Τι έγινε, δεν έβρεξε καθόλου φέτος; Γιατί άδειασε το ποτάμι; Έχει νόημα; Αναρωτήθηκε πάλι η λογική. Θέλω να μάθω, να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη, να ξεκινήσω από την αρχή, την αρχή της γνωριμίας μας.

Θυμάμαι το συναίσθημα όταν σε είδα. Χαρά, αυτό ένιωσα. Προσπαθώ να αναπολήσω, να βάλω το συναίσθημα σε σειρά. Χαρά, έκπληξη, λαχτάρα, ευχαρίστηση, έρωτας, απογοήτευση, λύπη, κενό. Αυτή είναι ακριβώς η σειρά, είπε η λογική. Αλλά πάλι δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα. Τελείωσε ο έρωτας, άδειασε το ποτάμι.

Γιατί; Συνέχισε να επιμένει η καρδιά. Γιατί να τελειώσει ο έρωτας: Όσα συναισθήματα μπορούσαν να χωρέσουν μέσα μου, χώρεσαν και ακόμα παραπάνω. Όσα ταξίδια μπόρεσα να κάνω με το νου και την φαντασία, τα έκανα κι ακόμα παραπέρα. Πόσο προσπάθησα να κάνω τα δάκρυά μου βροχή, για να γεμίσει το ποτάμι. Πόσο προσπάθησα να κάνω το σκοτάδι φως και το κλάμα γέλιο.

Οι έρωτες χάνονται, απάντησε η λογική. Σβήνουν σαν τα αστέρια. Φεύγουν τόσο γρήγορα, όπως τα καλοκαίρια. Προσπάθησε η καρδιά να τα μπαλώσει, να καταλάβει, να μην ξεχάσει. Προσπάθησε να κρατήσει τις μνήμες ζωντανές. Όμως, όσο και να πάλεψε, δεν τα κατάφερε. Δεν σημάδευε σωστά και πάντα η λογική χτύπαγε κουδούνι.

Τελείωσε ο έρωτας, μην ρωτάς γιατί, δεν έχει νόημα. Δεν γυρνάει πίσω ο χρόνος κι αν γυρίσει, ποτέ δεν θα είναι ο ίδιος. Θα γυρίσει πιο απαιτητικός, πιο άγριος, που δεν θα σου αρέσει. Και ξέρεις γιατί δεν θα σου αρέσει; Γιατί μαζί με τον χρόνο που πέρασε, πήρε μαζί του και τις αναμήσεις κι όταν γυρίσει, θα γυρίσουν και οι αναμνήσεις μαζί. Δεν θα έχουν μέσα έρωτα. Θα έχουν μέσα λύπη, απογοήτευση. Γιατί η λογική έχει επιλεκτική μνήμη. Κρατάει μόνο τα άσχημα και πετάει τα όμορφα.

Όσο και  να προσπάθησε η καρδιά να εξηγήσει, να αναπολήσει μνήμες, να κάνει τον χρόνο σύμμαχο, να βρει τα λάθη και να τα διορθώσει, πάντα η λογική ήταν ένα βήμα μπροστά. Δεν έχει νόημα να ρωτάς το γιατί. Απλά τελείωσε ο έρωτας, της έλεγε και την άφηνε βουβή να ελπίζει, ότι κάπου, κάποιος, κάποτε θα την ακούσει. Κάπου, κάποιος, κάποτε θα ακολουθήσει την καρδιά του και όχι την λογική.