Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος
Απρόσμενη γλυκιά βροχή,
δρόσισε τη στεγνή τη γη,
άνθισαν αισθήματα κλειστά.
Άγια ήταν μέρα.
Διψασμένη γη, στη βροχή είπε καλημέρα,
ανήμερα του Αϊ Λια.
Στάθηκε ένα πουλί,
Σε πρότερο ξερό κλαδί,
την αγάπη τραγουδά:
«Δροσοσταλίδες τα γλυκά σου τα φιλιά.
Η αγκάλη σου ζεστή φωλιά.
Στάζουν της καρδιάς τα φύλλα,
απ’ ανείπωτη χαρά».
