Απ’την αλήθεια της σιωπής του, δεν ξέφυγε κανείς

Γράφει η Μπάρμπυ Κορμαρή.

Κι έρχεται κάποτε η στιγμή που τα λόγια δεν έχουν πια κανένα νόημα.

Γιατί είναι όλα εκείνα τα ανείπωτα που σου φανερώνουν την αλήθεια.

Είναι εκείνη η εκκωφαντική σιωπή που αν την αφουγκραστείς σου αποκαλύπτει τα κρυμμένα μυστικά.

Πόσα μπορεί να πει αλήθεια η σιωπή…

Όλα εκείνα που δεν τόλμησες να πεις, κοιτώντας με στα μάτια.

Όλα εκείνα που προσπάθησες να κρύψεις κάτω από λόγια καλά μελετημένα, πίσω από αμήχανα χαμόγελα και ψεύτικες υποσχέσεις.

Πόσο εκκωφαντική μπορεί να είναι αλήθεια η σιωπή…

Τόσο ηχηρή, σαν τη βροντή που ακούγεται ξαφνικά μέσα στην ησυχία.

Ο ήχος της ακούγεται τόσο δυνατά μέσα στο μυαλό μου. Σα να σ’ ακούω να μου μιλάς.

Πόσο φλύαρη μπορεί να είναι η σιωπή…

Πολλές φορές λέει όσα δε μπορούν να πουν όλες οι λέξεις του κόσμου.

Μαρτυράει όλα όσα μάταια προσπάθησες να αποφύγεις, γιατί δεν άντεχες το βάρος τους.

Πόσα μπορεί να κρύβει αλήθεια η σιωπή…

Όλα τα θέλω μας, όλα τα ανομολόγητα συναισθήματα που δεν τολμήσαμε ποτέ να παραδεχτούμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό και τώρα η σιωπή μας τα φωνάζει.

Ακούς;

Κάποιες φορές ουρλιάζει η σιωπή.

Κλείνω τ’ αυτιά μου μα ο ήχος της δε σβήνει.

Κι αν τα λόγια μπορούμε να τα σταματήσουμε, αυτή η σιωπή δεν έχει τελειωμό.

Πάντοτε άκουγα τα λόγια σου κι έψαχνα μέσα τους να βρω την αλήθεια σου.

Μα τώρα έμαθα να αφουγκράζομαι τη σιωπή σου.

Κλείνω τα μάτια και την ακούω να μου μιλάει.

Κι έμαθα τόσα όσα δεν είχαν πει ποτέ τα λόγια σου.

Κι ένιωσα τόσα που ούτε καν τα φαντάζεσαι.

Μην την υποτιμάς, μάτια μου, τη σιωπή. Να την ακούς προσεκτικά.

Γιατί η σιωπή δε μπορεί να πει ψέμματα.

Δε χρειάζεται ν’ ακούσεις την αλήθεια για να τη νιώσεις.

Αρκεί να μάθεις να ακούς τη σιωπή.

Εκεί κρύβεται όλη η αλήθεια μας.

Κι αν καταφέραμε να αποφύγουμε τα λόγια, απ’ τη σιωπή δε θα ξεφύγουμε ποτέ.

Γιατί τρυπώνει μέσα στο μυαλό μας και φανερώνει όλα εκείνα τα ανείπωτα.

Κι αν κάποιοι λένε πως οι λέξεις πονάνε, μάλλον δεν έχουν ακούσει σιωπές…

LoveLetters