Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος.
Στου πάρκου τα παγκάκια,
στου ήλιου το βασίλεμα,
ζευγάρια, με αισθήματα ανάποδα φορεμένα,
όνειρα κάνουν, εκ διαμέτρου αντίθετα,
για τη μέλλουσα ζωή.
Ζωή, σε υπερβολικό βαθμό πασπαλισμένη,
με μέλι και κανέλα,
στον ουρανίσκο, πικρή επίγευση αφήνει.
Έρωτας κάτω από ομπρέλα,
το κορμί στεγνώνει,
την επιθυμία παγώνει.
Στις πέτρες, στα βράχια, στην άσφαλτο,
επιμένουν να ανθίζουν τα λουλούδια.
Άγγελοι με τα φτερά κομμένα,
σου τραγουδούν για την αγάπη τραγούδια,
κι εσύ, με ένοχη αθωότητα,
το ρόδο ακουμπάς στου μυαλού,
το αγκαθωτό συρματόπλεγμα.
