Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Από μια Μαρία γίνανε όλα!
Εκείνη απ΄ όλες τις άλλες επέλεξε η αγάπη για εκλεκτή της.
Σε αυτήν έλαχε ο κλήρος, που δεν ήταν κλήρος, ήταν ξεκάθαρη επιλογή.
Εκείνη κρίθηκε άξια!
Μια Μαρία, και καμία άλλη, θα μπορούσε να πορεύεται παντοτινά με έναν τυχάρπαστο “Ιωσήφ”, που τελικά, ποτέ δεν ήτανε ολότελα δικός της.
Μονάχα αυτήν θα το άντεχε να βλέπει σταυρωμένο το πιο ακριβό της όνειρο, να ξεψυχάει εκεί μπροστά στα μάτια της, να σκίζεται η ψυχή της, και να λέει με ύφος αγέρωχο, “όλα καλά μωρέ, αντέχω εγώ”!
Μόνο αυτή ήταν ικανή να καταλάβει πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, ακόμη κι όταν δεν το καταλάβαινε αυτόν τον λόγο…
Μόνο η Μαρία μπορεί να θάψει σε τάφο σκοτεινό το νεκρωμένο θέλω της, και να πιστεύει ακράδαντα, ότι θα έρθει κάποτε η στιγμή που το θέλω της θα ξανά αναστηθεί, θα περπατήσει, θα πάρει ανάσα.
Από μια Μαρία γίνανε όλα, σε αυτήν έλαχε ο κλήρος, που δεν ήταν κλήρος, ήταν σας λέω επιλογή!
Μονάχα μια Μαρία ήτανε ικανή να γίνει μάρτυρας για την αγάπη. Να την γεννήσει, να την θηλάσει, να την μεγαλώσει και στο τέλος, να την δει να σταυρώνεται, να γίνεται περίγελο και να ατιμάζεται αισχρά απ΄ τους προδότες της, κι αυτή η υπέροχη, να μη φοράει μαύρα, να φοράει μια ολόλευκη υπομονή.
Μόνο αυτή μπορεί να βγάζει τα φτερά από την πλάτη της και να τα βάζει στην ψυχή της, και κάθε βράδυ να πετάει στης αγάπης την αυλή, να λύνει στωικά τα μακριά της τα μαλλιά και να σκουπίζει της αγάπης τις θανάσιμες πληγές, αδιαφορώντας εντελώς για τις δικές της.
