Από το «εμείς» στο «εγώ», μια απογοήτευση δρόμος..

Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη

Δεν είναι η πρώτη φορά που σου χτυπάω το καμπανάκι αλλά αν η κατάσταση που επικρατεί μεταξύ μας συνεχίσει έτσι θα είναι σίγουρα το τελευταίο. Δεν γίνεται να προσπαθώ μόνο εγώ. Τον τελευταίο καιρό δεν υπάρχουμε μαζί αλλά επιβιώνουμε. Δεν μπορώ πλέον να σε ψάχνω όταν χάνεσαι ούτε να σε περιμένω όταν γυρίζεις. Βαρέθηκα να προσπαθώ μόνο εγώ για κάτι που οδεύει σε καταστροφή. Παλεύω μόνη μου για να κρατήσω το μαζί και πίστεψε με δεν είναι εύκολο. Έχω κάνει πολλά για εμάς και δεν έχω κρατήσει τίποτα για εμένα. Δεν θα σου ζητήσω λόγους, ούτε εξηγήσεις, θα σου ζητήσω όμως να κάνεις πράξεις εάν θες να μας σώσεις. Εάν όμως συνεχιστεί η απάθεια που έχεις θα φύγω. Δεν θα έχω τίποτα να χάσω, τα έχασα όλα προσπαθώντας να σώσω ένα μαζί το οποίο είχε χάσει τη δύναμη του. Από το «εμείς» στο «εγώ», μια απογοήτευση δρόμος είναι μωρό μου και θα το διασχίσω αν χρειαστεί για να σώσω το μόνο πράγμα που μου έμεινε, τον εαυτό μου.