Γέμισε ο κόσμος ανομολόγητους έρωτες, δειλούς και ανεκπλήρωτα πάθη.

Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη

Πρώτα θα γδύσει το μυαλό σου.
Θα το κάνει τόσο επιδέξια ,τόσο δεξιοτεχνικα , που σχεδόν δεν θα το καταλάβεις.
Θα ασχοληθείς μαζί του.
Και αυτός μαζί σου.
Θα στοχεύσει στο μυαλό σου.
Θα θελήσει να το μάθει, να το αναλύσει ,να το εξερευνήσει.
Θα θελήσει να ξεδιπλώσει κάθε πτυχή του και να φέρει στην επιφάνεια κάθε διακαή πόθο του.
Θα μπει στα δύσκολα μονοπάτια του, θα κρυφτεί στις σπηλιές του. Θα απολαύσει κάθε ικμάδα χαράς και κάθε σταγόνα ανησυχίας του.
Το μυαλό σου, είναι γι’ αυτόν το κάστρο και το ορμητήριο του.
Αυτό τον ενδιαφέρει πρώτα.
Αυτό θέλει να αλλωσει, αυτό να κατακτήσει.
Εκεί μέσα θέλει να μπει σαν στρατηγός, που έχει με το σχέδιο του κατακτήσει τον πόλεμο.
Μετά ξέρει όλα θα είναι εύκολα.
Μετά ξέρει όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.
Μετά θα γδυσει το κορμί σου.
Θα είναι εύκολο πλέον γι ‘αυτόν.
Θα έχει τα κλειδιά στα χέρια του.
Το κορμί σου είναι γι’ αυτόν ο ναός, που θέλει να προσκυνήσει, αφού όμως πρώτα έχει σταθεί αντάξιος του ,σε άλλο επίπεδο.
Το κορμί σου,είναι το μέσον για να ζήσετε τον έρωτα σας,με προϋπόθεση όμως, να έχει πρώτα πηδήξει το μυαλό σου.
Γιατί διαφορετικά δεν έχει νόημα, ίσως δεν έχει και αξία.
Γέμισε ο κόσμος ανομολόγητους και δειλούς έρωτες.
Ανεκπλήρωτα πάθη και ιστορίες δίχως αρχή και τέλος.
Τα καλά μυαλά είναι που σπανίζουν, τα καλά μυαλά είναι που λείπουν.
Για φαντάσου τώρα και να συναντηθούν…