Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Πάντα σε έχω στο μυαλό μου, μια εικόνα βγαλμένη από τα παιδικά μας χρόνια, φωτογραφίες ξεθωριασμένες που τις κοιτώ με νοσταλγία κάθε που θέλω να κρυφτώ από την ασχήμια αυτού του κόσμου. Πάντα είσαι στις ιστορίες που διηγούμαι αφού όλα σχεδόν τα ζήσαμε μαζί.
Μεγαλώσαμε αγαπημένη μου, μα ποτέ δεν χαθήκαμε ακόμα και όταν κάναμε καιρό να τα πούμε, ήξερα πως πάντα θα ήσουν εκεί. Η φιλία είναι μια λέξη ιερή μα τόσο «κακοποιημένη» στις μέρες μας. Όλα ρηχά, όλα δήθεν, δήθεν αγάπες, δήθεν έρωτες, δήθεν φιλίες, ψηφιακή η εποχή μας βλέπεις μα εγώ αυτά δεν τα μπορώ, δεν τα αντέχω. Έρωτες του πληκτρολογίου και φιλίες της οθόνης, μακριά και αγαπημένοι βρε αδερφέ, που χρόνος να ασχοληθείς με τον άλλον, πάντα πνιγμένοι σε υποχρεώσεις και στη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Η ζωή μας τα φέρνει ανάποδα πολλές φορές και μας κάνει να θέλουμε να κρυφτούμε. Κλειδώνουμε καρδιά και συναισθήματα μην αντέχοντας άλλη απόρριψη άλλον πόνο. Πώς να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά δεν γνωρίζουμε και ο γρίφος γίνεται άλυτος στο κεφάλι μας. Πόσοι άραγε από τους «δήθεν» φίλους μπορούν να μπουν στα παπούτσια σου; Να νιώσουν ή έστω να προσπαθήσουν να καταλάβουν πως εσύ νιώθεις; Άκουσε με κορίτσι μου και ζήσε. Ζήσε για σένα, για την καρδιά σου που είναι τόσο φοβισμένη, κάνε το βήμα μπροστά και μη φοβάσαι. Όταν κάτι το θέλεις τέρμα και το ζεις ποτέ μα ποτέ δεν λογίζεται για αποτυχία. Κανείς δεν ξέρει ούτε καν εγώ πως είναι να κόβεται με βάρβαρο τρόπο μια αγάπη, να μην διαλέγεις την απώλεια μα να πρέπει να ζήσεις μ’ αυτήν. Να πρέπει να προχωρήσεις μα τα πόδια σου να είναι βάρια σαν από ατσάλι, να μην σε χωράει αυτός ο κόσμος που κάποιοι σου επιβάλλουν να του χαμογελάς.
Ήρθε η ώρα να βγεις από το γκρίζο. Κάνε στην άκρη ότι σε μπλοκάρει, και βγες στο φως της πραγματικής ζωής. Κοίτα, όλα είναι εκεί και σε περιμένουν. Ζήσε τα με την ψυχή σου και ας μην πάνε στο τέλος όπως εσύ θα ήθελες. Η ζωή είναι στιγμές, που ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να προδικάσεις την κατάληξη τους. Βγες από τον μανδύα με τον οποίο έντυσες τα τελευταία χρόνια σου και κοίτα πέρα από τον ορίζοντα. Ξεκίνα να κάνεις όνειρα, και κάπου εκεί τριγύρω θα είμαι και εγώ. Αρωγός σε αυτή σου την προσπάθεια μα πάνω από όλα φίλη. Θα είμαι εκεί να σε πιάσω αν πέσεις και να χαρώ με την χαρά σου.
Ζήσε λοιπόν κορίτσι μου, ζήσε την κάθε στιγμή σου στο τέρμα. Νιώσε, και μην βάλεις εμπόδια ξανά. Κάνε στην άκρη φόβους και ενδοιασμούς. Γίνε και πάλι ευτυχισμένη, μα μην το πεις πουθενά. Εγώ θα το ξέρω γιατί θα το δω στα μάτια σου, αυτά που έχω μάθει να διαβάζω από τότε που ήμασταν παιδιά.
Αφιερωμένο στην Μ.
