Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος
Οι στίχοι, λέξεις σκόρπιες,πεταμένες στο χαρτί.
Μια προς μια φωνάζουν το όνομα σου δυνατά.
Σε βλέπω να απομακρύνεσαι.
Ξεκίνησες στην πρώτη μπόρα, στην πρώτη δυνατή βροχή.
Η ημέρα εκείνη όρισε την κόκκινη γραμμή.
Φεύγεις κάθε ημέρα όλο και πιο μακριά.
Εγώ, έμεινα πίσω, να αναρωτιέμαι, γιατί δεν έμεινες;
Γιατί δεν πάλεψες; Γιατί;
