Γράφει η Μόνια Μακρή
Πώς γίνεται ήθελα να’ ξερα να περνάνε τόσα χρόνια , να περνάνε εκατομμύρια στιγμές.. (όμορφες ή άσχημες δεν έχει σημασία), να περνάνε άνθρωποι από τη ζωή που ο καθένας σέρνει το δικό του κουβάρι. Μα το μυαλό σου κάθε μέρα, όπως κι αν ξημερώνει ο Θεός την κάθε μέρα.. Να είναι κολλημένο εκεί.
Σε εκείνη τη μία αγάπη. Σε εκείνον που ονόμασες κάποτε “μοναδική αγάπη”.
Να πέρασες τόσο δύσκολα κοντά του.. Να σου τα έκανε εν μία νυκτί όλα φτερά στον άνεμο.. Αλλά να μην ξημέρωσε ούτε μια μέρα βρε Θεέ.. Μονάχα μία μέρα, που να μην πέρασε έστω και φευγαλέα από το μυαλό σου .
Κάποιες φορές κάνεις ασυνείδητα την προσπάθεια κατευθείαν να τη διώξεις, σαν ένα σύννεφο που προσπαθείς να διαλύσεις με τα χέρια σου.
Άλλη φορά πάλι, την αφήνεις έτσι γλυκά να συντροφεύσει κάποιο βράδυ ή κάποιο δειλινό. Και κάποιες άλλες φορές μπορεί ώρες ατελείωτες να κάθεσαι να σκέφτεσαι αυτά τα “ΑΝ”.
Όλα αυτά τα υποθετικά “Αν”.. που πιθανότατα θα άλλαζαν όλη την πορεία της ζωής σου. Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Το ξέρεις. Και κανείς δε θα πάρει τη θέση του όσο κι αν στους άλλους λες “έφυγε”, “τελείωσε”, “τέρμα”, “στα τσακίδια”, “δεν υπάρχει”, “δεν υπήρξε ποτέ”.
Εσύ ξέρεις. Και υπήρξε.. Και υπάρχει.. Και θα υπάρχει. Σίγουρα όχι πλέον στη ζωή σου αλλά σίγουρα στο μυαλό και στα όνειρά σου.
Και κάπως έτσι.. βάζεις ο ίδιος τρικλοποδιά στη ζωή σου. Σαμποτάρεις κάθε νέα ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά σου και με το παρελθόν σημαία.. στοιχειώνεις το παρόν και το μέλλον σου δίχως καλά καλά να το καταλαβαίνεις.
Γι’ αυτό το “ΑΝ”, που θα τα άλλαζε όλα ρε γαμώτο! Για αυτό το “ΑΝ” που θα κολλούσε πάλι τα κομμάτια..
Οι σχέσεις, ο έρωτας, η αγάπη, το αμοιβαίο, το μοιραίο, τα συναισθήματα γράφονται και “καταγράφονται” από τους συντάκτες του Loveletters. Για να μπορούμε να τα ζήσουμε, για να μπορούμε να τα νιώσουμε, για να μπορούμε να τα αναπολήσουμε και να τα καταγράψουμε, πρέπει να είμαστε ασφαλείς και υγιείς! Γι’αυτό όλοι εμείς εδώ, στο Loveletters, σου λέμε, #φορατημασκασου #ζωησανερωτας #ζωημεασφαλεια
Join the discussion