Γράφει ο Μάνος Σαμοθρακής – Τριστάνος
Για άλλη μία φορά έριξα τις απαιτήσεις μου και συμβιβάστηκα με αυτά που μου έδωσαν.
Για άλλη μία φορά, μάλωσα τον εαυτό μου που ζητάει πολλά και τον υποχρέωσα να αρκεστεί σε αυτά που μπορεί ο άλλος να του προσφέρει.
Πίστεψα ότι ήμουν εγωιστής, ότι ήμουν υπερβολικός και αν δεν έκανα πίσω, στο τέλος θα κατέληγα μόνος και “στο ράφι”, όπως πολύ ειρωνικά έλεγαν οι παλιοί.
Και έτσι πίστεψα ότι οι αγκαλιές είναι χλιαρές, γιατί δεν χρειάζονται και πολλά – πολλά. Πίστεψα ότι τα φιλιά δεν χρειάζεται να δίδονται απλόχερα, άλλωστε δεν είναι και για χόρταση.
Πίστεψα ότι τα γλυκόλογα, χρησιμοποιούνται 2-3 φορές το χρόνο, διότι δε χρειάζεται να παίρνουμε και θάρρος και έχουμε κι άλλες δουλειές, από το να ασχολούμαστε συνεχώς με σαλιαρίσματα.
Ότι η ερωτική πράξη, δεν είναι και τόσο για απόλαυση, αλλά μία βιολογική ανάγκη που θα γίνεται στη χάση και στη φέξη, για να λέμε ότι κάνουμε και σεξ και δεν υπάρχει λόγος για παράπονα.
Εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ θα κάτσεις να ασχολείσαι με έρωτες, αγκαλιές, όμορφα λόγια, χαμόγελα, τρυφερότητα και όλες αυτές τις μπούρδες που κάνουν τα 18χρονα;
Μέχρι που ένιωσα να πνίγομαι, να βουλιάζω, να χάνομαι στην ανυπαρξία. Ένα άδειασμα, ένα μεγάλο ξενέρωμα, που νιώθει αυτός που τα δίνει όλα και παίρνει ένα ολοστρόγγυλο τίποτα.
«Ναι ρε, με αυτά θα ασχολούμαι και άμα εσύ δεν έχεις διάθεση να ασχοληθείς, θα βρω τον άνθρωπο που θα έχει. Και αυτή τη φορά δεν θα συμβιβαστώ».
Ναι τα θέλουμε όλα και δεν είναι καθόλου εγωιστικό. Διότι κάθε φορά που ρίχνουμε τις απαιτήσεις μας και αλλάζουμε πορεία από αυτό που ζητάει η καρδιά μας, η κατάληξη δεν είναι καλή.
Ορθώνονται τα προβλήματα και μας κρύβουν το δρόμο και μοιραία η κατάληξη είναι για άλλη μια φορά, ο χωρισμός, η απομάκρυνση.
Όσες φορές πνίξαμε τα “θέλω” μας, φάγαμε τα μούτρα μας. Η ψυχή δε χορταίνει με βολέματα και ημίμετρα. Το χαμόγελο δεν ανθίζει, με χλιαρές αγάπες και ξαναζεσταμένα χάδια.
Γι’ αυτό το λόγο από εδώ και πέρα: “όλα ή τίποτα”. Τέλος οι σχέσεις του “εντάξει μου φτάνουν αυτά”. Όχι, δεν μου φτάνουν και ας είναι εγωιστικό. Έχω μέσα μου τα πάντα για να σου δώσω, αν είσαι έτοιμος και εσύ να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις μου, φύγαμε.
Διαφορετικά καλύτερα να κάτσω μόνος μου, αφού έτσι κι αλλιώς μόνος θα νιώθω.
Εκπτώσεις, τέλος. Διότι όσες φορές “ψωνίσαμε” από αυτές, το εμπόρευμα ήταν ελαττωματικό και τελείωσε γρήγορα!
