Για ένα παραμύθι ζούμε και σε ένα παραμύθι χανόμαστε.

Γράφει η Luna Punk.

Για ένα παραμύθι ζούμε…
Μεγαλώνουμε περιμένωντας κάποιον πρίγκιπα να’ρθει να παλέψει για μας και μας σώσει από τους δράκους των φόβων μας που μας φυλάνε.
Να μας δώσει το φιλί της αληθινής αγάπης για να ξυπνήσουμε απ’τον αιώνιο λήθαργο.
Ψάχνουμε μαγικές πύλες για εξερευνήσουμε κόσμους άλλους, φανταστικούς.
Ακολουθούμε την κόκκινη κλωστή μήπως και βρούμε την άκρη της και μάθουμε τελικά που οδηγεί.
Τι κρύβεται σ’αυτήν την μυστήρια αντίπερα όχθη…
Περιμένουμε να’ρθει η μέρα που θα μεταμορφωθούμε με τη βοήθεια λίγης νεραιδόσκονης και θα πετάξουμε μακριά ακουλουθώντας κάποιο όνειρο..
Φοβόμαστε να ενδώσουμε στο μήλο του πειρασμού γιατί πιό πολύ φοβόμαστε τις συνέπειες που θ’ακολουθήσουν.
Περιμένουμε το θηρίο να μην μας κατασπαράξει ενώ εμείς το ξυπνήσαμε.
Για ένα παραμύθι ζούμε…
…και σ’ένα παραμύθι χανόμαστε…

LoveLetters