Γράφει η Zoe Diam.
Σήμερα γιορτάζω.
Πάρε ένα μπουκάλι κρασί και έλα να πιούμε προς τιμήν των αναμνήσεων μας. Δεν θα σου γκρινιάξω, ούτε θα σου θυμώσω για κάτι.
Θα έρθω να σε πάρω από το χέρι και θα σε βάλω να κάτσεις απέναντι μου. Θα σου ψιθυρίσω ότι μου έλειψες με τη σιωπή μου και θα σου χαϊδέψω απαλά το πρόσωπο με το βλέμμα μου. Δεν επιτρέπονται τα αγγίγματα. Μόνο τα λόγια και τα βλέμματα.
Ποτέ δεν σε ξέχασα ξέρεις.
Αν αυτή είναι η απορία σου ή το παράπονο σου. Κι αν η παραδοχή μου αυτή δηλώνει αδυναμία, εδώ είμαι να σου αποδείξω πως στην αδυναμία μου επάνω έχτισα με υπομονή τη δύναμη μου.
Μέσα στις μαύρες και τις άσχημες μέρες μου, στα σκοτεινά και αδυσώπητα βράδια μου η εικόνα σου, έρχεται πιο έντονα στο μυαλό μου. Εκείνα τα αξημέρωτα βράδια που ο ύπνος δεν με παίρνει και στριφογυρνάς με μανία μέσα στο κεφάλι μου. Αναζητάς κάθε σκέψη μου, απαιτείς την προσοχή μου και έρχεσαι βίαια στο μυαλό μου.
Νιώθω την αύρα σου. Ένα αεράκι να μου χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο. Η παρουσία σου στο δωμάτιο μου, φωνάζει από την ανάσα σου. Και έτσι τα βράδια μοιάζουν ασήκωτες πληγές να μαρτυρούν την ανάμνηση σου.
Μα να σου πω.
Ποτέ δεν κατάλαβα πως κατάφερνες να με εξουσιάζεις. Είχα πάντα τον έλεγχο με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις. Δεν μου άρεσε να παρεκκλίνω της πορείας μου. Ήξερα να προχωράω σε ατσάλινο έδαφος γιατί μου μάθανε πως έτσι ζεις καλύτερα. Με άμυνες χτίζοντας δυνατά οχυρά. Δεν πληγώνεις, δεν πληγώνεσαι.
Και να που ήρθες εσύ.
Έτσι απλά κατεδάφισες τα τείχη μου και με έκανες να πιστέψω στο μεταξύ μας. Εγώ η δυνατή να σου φωνάζω λέξεις και εσύ να μου κλείνεις το στόμα με φιλιά. Να σε διώχνω από κοντά μου και εσύ να μην μ ’αφήνεις. Να έρχεσαι όλο και πιο δίπλα μου.
Θυμάσαι τότε;
Εκείνη τη στιγμή που με έσφιξες δυνατά στην αγκαλιά σου κοιτώντας με στα μάτια και με ρώτησες αν μπορώ να αντέξω μακριά σου. Δεν δεχόσουν να με αφήσεις. Θυμάμαι τα μάτια σου. Ατόφια. Αληθινά. Δεν άντεχα στο κοίταγμα τους.
Ξέρεις, ήσουν εσύ που μου γιάτρεψες πληγές και που έγδαρες πιο βαθιά το μέσα μου. Αυτοκαταστροφικός και επικίνδυνος . Ό, τι αγγίζεις να καταστρέφεται μαζί σου.
Γελάστηκα μάτια μου.
Και όχι. Δεν ήταν ούτε τα φιλιά σου, ούτε η ανάσα σου που περιεργαζόταν βίαια το κορμί μου. Είδα στα μάτια σου το φως που εκπέμπει η ψυχή σου. Γι ’αυτό σου δόθηκα ανεπιστρεπτί. Δεν με ένοιαζε το αύριο, ήξερα ότι δεν ήμασταν για πολύ.
Ήταν εκείνα τα χαμόγελα που μου χάρισες και εκείνες οι αγκαλιές που σου δίνουν τόσο οξυγόνο όσο σου έχουν στερήσει. Σφιχτές αγκαλιές, να ακουμπάς τη ψυχή μου και να κλείνομαι πιο βαθιά μέσα σου.
Ακόμα θυμάμαι την ανάσα σου από εκείνο το βράδυ. Κοφτή και αδύναμη. Τότε που φώναζες πως δεν αντέχεις, πως η ζωή σου στάθηκε άδικη. Ήταν τότε που από άντρας έγινες μωρό στα χέρια μου.
Αυτή σου την αδυναμία ερωτεύτηκα.
Εκείνη τη στιγμή έριξα τα τείχη μου και έκανα πέρα τις άμυνες μου.
Χάιδεψα τις πληγές σου και προσπάθησα να τις αγκαλιάσω και να τις φροντίσω. Παραδομένο το σώμα σου. Και η ψυχή σου να τρέμει, μην κάνω κάποιο βήμα και την αφήσω. Εγώ όμως έμεινα. Ήμουν εκεί για σένα. Ήμουν εκεί για εμάς.
Μα κάποια στιγμή οι ρόλοι αντιστράφηκαν.
Τη δύναμη μου την έκανες όπλο στα χέρια σου. Άλλος ήταν ο νικητής και άλλος ο λαβωμένος.
Ξεπέρασες μαζί μου και ξέχασες. Ωρίμασε το μέσα σου. Λυτρώθηκε η ψυχή σου μου είπες. Και με ένα μεγάλο ευχαριστώ, έκλεισες την πόρτα πίσω σου.
Ούτε χάδια, ούτε φιλιά, χαμένα λόγια και εξηγήσεις.
Αν μετανιώνω; Λίγο μόνο.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν μίλησα όταν έπρεπε.
Σήμερα γιορτάζω και εσύ λείπεις.
Πάντα θα λείπεις.
Για μένα ποτέ δεν έφυγες. Υπάρχεις μέσα μου ξέρεις.
Υπάρχει κάτι πιο δυνατό και από το μαζί μας. Δύο χτύποι μέσα σε ένα σώμα.
Σε ευχαριστώ μόνο για το δώρο που μου χάρισες.
Μέσα στην αδυναμία μου γνώρισα τη δύναμη μου.
Και μην βιαστείς να με κρίνεις.
Αδύναμος και ευθυνόφοβος ήσουν καμάρι μου.
Κανέναν δεν κρατάς με το ζόρι. Μένεις μόνο όταν θες και όχι γιατί πρέπει. Τα ντυμένα πρέπει και τις σωστές συμπεριφορές να αρμόζουν σε συγκεκριμένα γούστα, ποτέ δεν τα κατάλαβα. Πάντα με ένοιαζε η ψυχή και για αυτή πολεμούσα.
Γι’ αυτό πριν με κρίνεις κοίτα λίγο μέσα σου.
Και ίσως καταλάβεις.
Μέχρι τότε καλή ζωή και να προσέχεις.
LoveLetters
