Γράφει η Καλυψώ
Περιμένεις πως και πως την αναγέννηση. Την αλλαγή εκείνη που θα σου προσφέρει μια καινούργια ζωή.
Νομίζεις ότι θα ξυπνήσεις μια μέρα και ότι όλα θα είναι αλλιώς. Ότι θα γίνεις αυτός που πάντα ήθελες και κατά συνέπεια θα σου έρθουν όλα καλύτερα. Νομίζεις πως θα γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και όλα θα είναι επιτέλους ρόδινα γιατί το αξίζεις.
Ωραίο δεν ακούγεται;
Έλα που στην πράξη δεν έχει καμία σχέση.
Για να ξαναγεννηθείς θα πρέπει να περάσεις από μία πιεστική και χρονοβόρα διαδικασία.
Θα πρέπει να πεις πολλά απανωτά όχι, σε πράγματα που μέχρι χθες έλεγες ναι. Να αρχίσεις να απορρίπτεις και να ξεχωρίζεις τι είναι πραγματικά καλό για σένα και μόνο.
Για να ξαναγεννηθείς θα πρέπει να σταματήσεις αυτή τη βασανιστική δουλειά που έκανες τόσα χρόνια. Να κλείσεις τα μάτια και να ονειρευτείς το κλασικό ‘τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις’ και επιτέλους να το κάνεις, ακόμα κι αν σου λένε όλοι ότι είναι μόνο ένα παιδικό όνειρο.
Για να ξαναγεννηθείς θα πρέπει να απαρνηθείς όλα τα στερεότυπα που σε έχουν ποτίσει οι γονείς και οι στενοί συγγενείς σου. Να πετάξεις από πάνω σου τις απόψεις των άλλων και να αναλογιστείς ποιος πραγματικά είσαι και τι απόψεις πρεσβεύεις αποκλειστικά εσύ.
Για να ξαναγεννηθείς θα πρέπει να δώσεις τέλος σε κάθε τοξική σχέση της ζωής σου. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, ειδικά όταν πρέπει να ξεκόψεις από ανθρώπους που ήξερες μια ολόκληρη ζωή. Θα πρέπει να απομακρυνθείς από “φίλους” που μόνο κακή κριτική έκαναν και ήταν απόντες στα δύσκολα.
Για να ξαναγεννηθείς θα πρέπει να τελειώσεις εκείνη τη σχέση που μέρα με τη μέρα σε έφθειρε και να κάτσεις να σκεφτείς τι άνθρωπος αξίζει να είναι πλάι σου. Και να βάλεις τα δυνατά σου ώστε να πιστέψεις ότι θα τον βρεις.
Για να ξαναγεννηθείς πραγματικά, θα πρέπει πρώτα να πεθάνεις. Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Να σκοτώσεις όλα εκείνα τα κομμάτια του εαυτού σου που σε κρατούν πίσω. Να σκοτώσεις οριστικά τον παλιό σου εαυτό και να αρχίσεις να ανακαλύπτεις τον καινούργιο.
Όχι, αυτό δεν θα είναι εύκολο, ούτε και ευχάριστο. Πολλές φορές θα θες να κουρνιάσεις στην ασφάλεια του παρελθόντος. Θα έρθουν μέρες που θα διχαστείς, θα αναρωτηθείς αν κάνεις το σωστό, θα αναπολήσεις, θα πιεστείς. Μα αυτές ακριβώς οι μέρες είναι το σκαλοπάτι για το πέρασμα στη νέα σου ζωή.
Σε μια ζωή που δεν χωράνε φίλοι που σε προσβάλλουν, σύντροφοι που δεν σε καταλαβαίνουν, γονείς που σε κατακρίνουν, συνήθειες που σε φθείρουν κάθε μέρα και περισσότερο. Σε μια ζωή που ο παλιός σου εαυτός έχει πεθάνει μια για πάντα. Και όσο κι αν θρηνήσεις για ένα διάστημα, όταν καταλάβεις πόσα πέτυχες δεν θα θες ποτέ πια να τον ξαναδείς.
