Για όλα φταίνε τα μάτια σου. 

Γράφει ο Άρης Γρηγοριάδης

Για όλα φταίνε τα μάτια σου. 
Παγίδα και μπελάς, από εκείνους που δεν κατάφερα ποτέ να βγάλω από μέσα μου. 
Με μια ματιά σου, με είχες. 
Με μια ματιά μου, σε κράτησα. 
Μέσα στον κόσμο, μέσα στη βουή, σταμάτησε ο χρόνος με εκείνες τις ματιές. 

«Εμείς οι δυο θα μπλέξουμε»

Και μπλέξαμε. 
Κι είναι το ωραίοτερο μπλέξιμο που έζησα και ζω. 
Γιατί στα μάτια σου υπάρχει εκείνο το κορίτσι το γλυκό που αγαπώ, η γυναίκα που ποθώ, η σύντροφος που μοιράζομαι. 

«Εμείς οι δυο θα μπλέξουμε»

Και μπλέξαμε. 
Και δεν θέλω να τελειώσει αυτό το μπλέξιμο ποτέ. 
Θέλω να μείνουμε μπλεγμένοι σε ένα “μαζί” έτσι όπως ξεκινήσαμε. Σε ένα “μαζί” με μόνη εγγύηση για το σήμερα και μόνη παρακαταθήκη για το αύριο, εκείνες τις ματιές που ανταλλάξαμε. 
Εκείνες τις ματιές, που τα είπαν όλα, χωρίς λέξεις. 

Τα αγαπάω τα μάτια σου κορίτσι μου. 
Τον τρόπο που με κοιτάζεις. 
Τον τρόπο που με ξεσηκώνεις. 
Αυτά τα μάτια σου που λάμπουν και χαμογελούν κι ακόμα κι όταν σκοτωνόμαστε, γίνονται αγριεμένες θάλασσες και με ένα χάδι, ξαναηρεμούν. 

Αυτά τα μάτια σου..