Εύκολο το να ερωτευτείς, δύσκολο το να αγαπήσεις.

Γράφει ο Τριστάνος

Όλοι απορούν στις μέρες μας, για ποιο λόγο δεν κρατάνε οι σχέσεις και μετά από λίγο καιρό, ένας από τους δύο αποχωρεί. Αυτό συμβαίνει διότι όλοι μπορούν να ερωτευτούν, όμως είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να αγαπήσουν.

Οι άνθρωποι θέλουν να περνάνε όμορφα και να μην έχουν σκοτουρες στο κεφάλι τους. Να κάνουν έρωτα, να φιλιούνται το ηλιοβασίλεμα, να χορεύουν στα μπαρ, να βγαίνουν για ρομαντικά δείπνα και να ταξιδεύουν σε όμορφα μέρη.

Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα μαγικό και σε κάνει να γελάς, να ποθείς και να απογειώνεσαι με όλους τους τρόπους. Ένα μοναδικό ταξίδι αισθήσεων, που κάνει τα κύτταρα σου να σφύζουν από ζωή και την διάθεσή σου να είναι στα ύψη.

Μέσα σου καίγεσαι και κάθε ένωση με τον σύντροφό σου, είναι μια ερωτική συμφωνία που σε γεμίζει ηδονή και ευχαρίστηση.

Όλοι ξέρουμε τι είναι ο έρωτας.

Όμως ξέρουμε κιόλας, ότι δυστυχώς κάποια στιγμή όλη αυτή η τρέλα περνάει. Λέω δυστυχώς, διότι η ζωή δεν είναι μόνο χαρά, γλέντι και καλοπέραση. Εκεί λοιπόν είναι η κρίσιμη καμπή, που ο έρωτας αρχίζει να μετουσιώνεται σε αγάπη.

Πλαισιώνεται με αναμνήσεις, με οικειότητα, με κοινές εμπειρίες και με δυσκολίες. Ναι, η αγάπη έχει και δυσκολίες μέσα. Και εκεί χαλάει το όλο θέμα. Διότι η αγάπη θέλει κότσια αντοχές και αλήθειες. Θέλει θυσίες και ανιδιοτέλεια.

Πρέπει να “βάζεις πλάτη” και να σπάσεις τον εγωισμό σου σε χιλιάδες κομμάτια.

Αγάπη είναι να μην κουράζεσαι. Να μην κουράζεσαι να κάνεις, να μην κουράζεσαι να λες. Πρέπει να ξεχάσεις το “εγώ” και να λειτουργείς με το “εμείς”! Να γίνεις “ένα” με τον σύντροφό σου και να λειτουργείς μαζί του σαν μια οντότητα. Να μπεις στα σκοτάδια του άλλου και να τα γεμίσεις φως.

Να ξεγυμνωθεις μπροστά του και να δείξεις τις αλήθειες σου και να δεχτείς τις δικές του.

Να δηλώνεις καθημερινά παρών στην κοινή ζωή σας και να δουλεύεις συνεχώς για τη σχέση σου. Έτσι η αγάπη γίνεται πιο δυνατή και δεν εξασθενεί. Η αγάπη χρειάζεται το “παρών” σωματικά, συναισθηματικά, ψυχικά και πνευματικά.

Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουμε να αγαπάμε. Η αγάπη είναι μία δεξιότητα που χρειάζεται να μάθουμε.

Ξέρουμε να αγαπιόμαστε και να παίρνουμε, όμως δεν έχουμε το σθένος να αγαπήσουμε. Και γι’ αυτό αποχωρούμε από τη σχέση μόλις αρχίσουν τα δύσκολα.

Μόνο οι γενναίοι αγαπάνε. Οι τολμηροί της ζωής. Αυτοί που ξέρουν να δίνουν. Όλοι οι υπόλοιποι αποχωρούν και πάνε στην επόμενη ερωτική περιπέτεια.

Ξαναπαίζουν το ίδιο έργο με την ίδια κατάληξη, χωρίς ποτέ να καταφέρουν να γεμίσουν, τα απύθμενα κενά που δημιουργούνται.

Χάνοντας έτσι όλο το μεγαλείο της αγάπης.