Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου
Γονιός στην εποχή της καραντίνας θα πει να δίνεις για όλο το εικοσιτετράωρο τον καλύτερό σου εαυτό. Από το πρωί που τα παιδιά θα ξυπνήσουν μέχρι τη στιγμή που θα πέσουν και πάλι στα κρεβάτια τους, εμείς οι γονείς οφείλουμε να καταθέσουμε όλα τα ψυχικά μας αποθέματα, για να διασκεδάσουμε και να διαφυλάξουμε τις παιδικές ψυχές.
Δε μας αξίζουν μπράβο, ούτε και συγχαρητήρια, αφού νομίζω πως είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να αντισταθμίσουμε τον χαμένο χρόνο. Θεωρώ πως όσα συναισθήματα νιώσαμε αυτές τις μέρες του εγκλεισμού είναι, στην πλειοψηφία τους, κοινά και διακαιολογημένα.
Κατέληξα, όμως, σε συμπεράσματα που, ακόμη κι αν περνούσαν από το μυαλό μου, τώρα τα κατανόησα σε πραγματικό χρόνο. Αρχικά, Οφείλουμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε την τεράστια σημασία των σχολείων για τα παιδιά μας που, παρά τις ελλείψεις τους, παρά τα όποια μικροπροβλήματα, απαρτίζεται από εκπαιδευτικούς, οι οποίοι για έξι με εφτά ώρες κάθε μέρα είναι η οικογένεια των παιδιών και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, εκεί συναντούν τους συμμαθητές και τους φίλους τους με τους οποίους μοιράζονται κοινές διασκεδαστικές ιστορίες και μυστικά, εκεί σκέφτονται, προβληματίζονται, οξύνουν τη σκέψη τους και μαθαίνουν.
Όλες αυτές τις ώρες τα παιδιά είναι σε μία διαρκή επαφή με τη γνώση, χωρίς να εννοώ αποκλειστικά αυτήν που κρύβεται στα βιβλία. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε τις αντίστοιχες έξι πρωινές ώρες στο σπίτι με τα παιδιά, όπου έχουμε να κάνουμε τόσες και τόσες δουλειές.
Κάτι άλλο που έχει γίνει συνώνυμο της γονεϊκότητας στη δύσκολη αυτή περίοδο είναι οι τύψεις. Τύψεις και ενοχές κάθε φορά που πέφτουμε ψυχολογικά λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών και αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας με νεύρα και μούτρα. Τύψεις για τις μέρες που η φαντασία μας μας εγκαταλείπει και αφήνουμε τα παιδιά για περισσότερη ώρα μπροστά στην τηλεόραση, τύψεις γιατί δυσκολευόμαστε κάποια βράδια να γελάσουμε ή να ανταποκριθούμε στα παιδικά αστεία.
Ωστόσο, είναι μάλλον κατανοητό πως και οι ίδιοι εμείς δεν είμαστε ήρωες και μας αναλογούν κάποια ανθρώπινα συναισθήματα, τα οποία δείχνουν αυτό ακριβώς: πως δεν είμαστε άτρωτοι και από σίδερο, αλλά γήινοι και ειλικρινείς.
Θα συμφωνήσουμε, επίσης, όλοι πως η ειλικρίνεια είναι ευκολότερα διαχειρίσιμη από ένα παιδί παρά τα ευφάνταστα ψέματα. Η αλήθεια και η απλότητα με την οποία παρουσιάζουμε ένα γεγονός στα παιδιά, τους δίνει τη δυνατότητα να καταλάβουν κι εκείνα πως στη ζωή υπάρχουν εμπόδια. Εμπόδια δύσκολα και άδικα, όταν μάλιστα είσαι 5 ή 7 ετών και θέλεις να κατακτήσεις τον κόσμο όλο.
Όμως, ταυτόχρονα, συνειδητοποιούν πως τα εμπόδια υπάρχουν για να ξεπερνιούνται με τη βοήθεια των αγαπημένων μας ανθρώπων, με στήριγμα την αγάπη τους και το κοινό μας με εκείνους μέλλον.
Κάτι που νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι οι γονείς είναι πως είχαμε παραγεμισμένες τις ντουλάπες των παιδών με αντικείμενα και παιχνίδια λογής λογής, μόνο και μόνο για να γεμίσουμε τις ώρες που εμείς απουσιάζαμε ή να ικανοποιήσουμε το καταναλωτικό μας δαιμόνιο.
Σήμερα, παιρνώντας περισσότερες από 40 μέρες στο σπίτι και έχοντας παίξει ξανά και ξανά τα ίδια παιχνίδια, παρατήρησα πως τα καλύτερα παιχνίδια για τα παιδιά είναι εκείνα που δε χωράνε σε χάρτινα κιβώτια. Είναι η φύση που προσφέρεται για ό,τι παιχνίδι κατεβάσει το μυαλό σου, τα ανακυκλώσιμα υλικά στο σπίτι, η αδερφή σου που μπορεί γίνει μαμά σου, θεία σου και παιδί σου σε παιχνίδια ρόλων και χρώματα για να βάψεις ό,τι υπάρχει γύρω σου.
Τέλος, κατάλαβα πως εκτός από γονείς, είμαστε και οι ίδιοι παιδιά κάποιων άλλων γονέων, που τώρα αναγκαστήκαμε να απομακρύνουμε για λίγο απ᾽τις ζωές μας.
Κατάλαβα πως οφείλουμε τεράστια ευγνωμοσύνη στους γονείς μας και στους γονείς που αποκτήσαμε μέσω των συζύγων μας για τον τρόπο με τον οποίο μαλάκωναν τις παιδικές ψυχές τόσα χρόνια, για την αμέριστη βοήθειά τους, για τις ανάσες ξεκούρασης, για το ότι έβαζαν εμάς πάνω απ᾽όλους και απ᾽όλα και για το γεγονός πως τα δικά τους γλυκίσματα ήταν το αντιστάθμισμα της γονεϊκής αυστηρότητας.
Είμαι σχεδόν βέβαιη πως αυτήν την περίοδο της μητρικής μου πορείας θα την ανασύρω από τη μνήμη μου ως τη πιο παραγωγική,ειλικρινή και αντιφατική ταυτόχρονα.
Γεμάτη παιδική γλυκύτητα και μια παράξενη χαρμολύπη.
