Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Δεν έχεις το δικαίωμα να παίζεις με τα αισθήματα κανενός ανθρώπου.
Δεν είναι ξέφραγο αμπέλι οι καρδιές και τα συναισθήματα του άλλου, δεν είναι παιχνιδάκι σου που το κάνεις ό,τι θες.
Μην δίνεις ελπίδες, αν δεν τις εννοείς, μην λες όμορφα λόγια, αν δεν είναι αληθινά, μην δημιουργείς ψεύτικες προσδοκίες χωρίς λόγο.
Δεν έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιείς κανέναν άνθρωπο για να περνάς τον καιρό σου.
Μην λες και ξέ-λες, μην πουλάς δήθεν έρωτα, δήθεν αγάπη, δήθεν παραμύθι, επειδή βλέπεις ότι κάποιος θα αγοράσει.
Μην εκμεταλλεύεσαι την αδυναμία του άλλου να κάνει το βήμα και να απομακρυνθεί.
Ίσως να φταίει ότι αισθάνεται πράγματα, ίσως το έχει ανάγκη, ίσως απλά δεν μπορεί να καταλάβει τα δικά σου παιχνίδια.
Δεν έχεις το δικαίωμα να παίζεις με τα συναισθήματά κανενός ανθρώπου ,δεν είναι μαγκιά είναι φθήνια.
Δυστυχώς δεν υπάρχει διακόπτης on-off να τα θέτουμε οπότε θέλουμε εκτός λειτουργίας.
Τα συναισθήματα έχουν δύναμη, έχουν βάθος, καίνε ή παγώνουν.
Σίγουρα, δεν θέλεις να δεις δυνατό συναίσθημα να γίνεται εκδίκηση και αδιαφορία.
Και μην βιαστείς να πεις ότι κάποτε σε πλήγωσαν και εσένα.
Είναι φθηνή δικαιολογία.
Όπως και να έχει όμως το πράγμα, να ξέρεις ότι την αλαζονεία κάνεις ποτέ δεν αγάπησε, ούτε και το σύμπαν.
Γι’ αυτό και ξέρει να επιστρέφει συμπεριφορές.
Κάρμα λέγεται.
Αφιερωμένο..
