Γράφει η Κέλλυ Μπόζα
Μια ανάσα πριν από τα 25!
Και θα βιαστείτε να μου πείτε πως διανύω την καλύτερη ηλικία.
Ναι, όντως, την καλύτερη ηλικία στην πιο λάθος εποχή.
Όνειρα παγωμένα μέχρι νεωτέρας.
Στόχοι που θυσιάζονται στο βωμό μιας ”δύσκολης” κατά πολλούς εποχής.
Κρίση.
Για ποια κρίση μιλάμε ακριβώς;
Οικονομική; Αξιακή; Ψυχολογική;
Κάπου στα ψιλά γράμματα μπερδευτήκαμε.
Και μαζί χάσαμε λίγο τον βηματισμό μας.
Αιωρούμαστε λίγο, μέχρι να στηρίξουμε ξανά τα δύο μας πόδια γερά στη γη.
Μη βιαστείς να με κρίνεις σαν απαισιόδοξη φιγούρα των καιρών.
Όχι δεν είμαι!
Ίσως λίγο απογοητευμένη, αποπροσανατολισμένη.
Και δεν είναι ο χρόνος που κυλά που με φοβίζει.
Δεν είναι ο φόβος μη γεράσω.
Είναι η σκιά της απειλής μην φανώ ”λίγη” σε ότι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου.
Σε αυτά τα όνειρα που κάνεις για να τα υλοποιήσεις και όχι για να κοιμηθείς ήσυχα το βράδυ.
Δεν με τρομάζει η αποτυχία, η στασιμότητα με τρομάζει.
Αυτή είναι που μπορεί να σε κάνει να βουλιάζεις μέρα με τη μέρα πιο βαθιά στην αδράνεια και στην απραξία.
Γιατί όσο προσπαθείς, ονειρεύεσαι, παλεύεις…μένεις ζωντανός
Για μένα δεν έχει σημασία ο αριθμός πάνω στην τούρτα.
Είναι απλά ένα νούμερο.
Σημασία έχει να μένω ικανοποιημένη με όσα κατάφερα μέχρι να έρθει η επόμενη φορά που θα φυσώ με κλειστά μάτια τα κεράκια.
Και ανοίγοντας να μπορώ να συγκεντρώσω όλα εκείνα που με έμαθε το παρελθόν για να τα επενδύσω σωστά στο μέλλον.
Και δεν θέλω άλλα ”χρόνια πολλά”…
Θέλω ”χρόνια καλά”!
Join the discussion