Δεν θα αφήσω κανέναν να με καθοδηγήσει σε λάθη, που θα πληρώνω μια ζωή…

Γράφει η Μαρία Κουτσοπετάλου

Σήμερα τσακώθηκα με τους γονείς μου. Τους βαρέθηκα. Τόσα χρόνια δεν κάνουν τίποτα άλλο, εκτός από το να μου λένε τι να κάνω, πως πρέπει να φερθώ, τι πρέπει να σπουδάσω και τι άντρα θα πρέπει να ψάξω να βρω.

Δεν τους αντέχω άλλο. Βαρέθηκα τόσα χρόνια να παριστάνω μια άλλη. Από ονειροπόλα και δραστήρια κόρη μετατράπηκα σε μια υπεύθυνη κόρη, μια κόρη πρότυπο, που όλοι οι συγγενείς και οικογενειακοί φίλοι θα με ήθελαν για δικό τους παιδί. Όμως σήμερα έκανα ένα μεγάλο άλμα. Την ώρα που τσακωνόμασταν και υπερασπιζόμουν τα δικά μου θέλω με δάκρυα στα μάτια, χτύπησα το χέρι στο τραπέζι και τους είπα : «Η ζωή μου είναι δικός μου λογαριασμός και μόνο εγώ έχω την ευθύνη. Από εδώ και πέρα θα αποφασίζω εγώ για όλα. Για τις σπουδές μου, για τις παρέες μου, για τους στόχους και τα όνειρα μου. Θα ψάξω εγώ να βρω τον ιδανικό σύντροφο, που θα θελήσω να είναι στο πλάι μου σύμφωνα με τα δικά μου γούστα και θέλω…» Δεν με άφησαν να συνεχίσω και με ένα στόμα και μια φωνή είπαν πως «αυτό θα το δούμε». Και εγώ έτρεξα στο δωμάτιο μου, κλείδωσα την πόρτα και για άλλη μια φορά δάγκωσα δυνατά το μαξιλάρι, για να μην ακουστούν οι κραυγές και οι λυγμοί μου.

Αναρωτιέμαι, είναι τόσο παράλογο, που εγώ δεν θέλω να γίνω γιατρός και θέλω να γίνω μια γνωστή και πετυχημένη κομμώτρια; Πού είναι το παράλογο, άραγε; Έχω τόσα όνειρα για εμένα, που μακάρι να με ακούγανε, να με πλησίαζαν… Βαρέθηκα αυτούς τους γελοίους κανόνες. Βαρέθηκα να πρέπει φαίνομαι μια κόρη πειθαρχημένη και χαρούμενη. Αναρωτήθηκε άραγε κανένας από αυτούς τους συγγενείς και φίλους, τι μπορεί να περνάει αυτή η μικρή και αθώα μου ψυχή; Θέλω να φύγω από εδώ! Δεν αντέχω, φίλοι μου!

Από σήμερα θα κάνω ό,τι θέλω εγώ για την ζωή μου! Αυτοί στην ηλικία μου δηλαδή δεν είχαν τα δικά τους όνειρα; Τα είχαν. Εγώ γιατί να μην τα έχω; Tι κακό τους έχω κάνει; Επειδή κάποιοι τους τα στέρησαν και τους τα χάλασαν; Τι σημαίνει αυτό; Ότι εγώ θα πρέπει να μεγαλώσω με αυτά τα καταραμένα «πρέπει»; Είμαι μόνο 18 και η ζωή μου μόλις τώρα αρχίζει…

Δεν θα αφήσω κανέναν να με καθοδηγήσει σε λάθη, που θα πληρώνω μια ζωή. Λάθη, που δεν θα είναι δικά μου. Γιατί αν σπουδάσω κάτι που δεν θέλω, δεν θα γίνω ποτέ καλή και χαρούμενη. Αν βρω τον σύντροφο που μου περιγράφουν αυτοί, δεν θα έχω μια ευτυχισμένη οικογένεια, γιατί πολύ απλά δεν θα είμαι εγώ, θα είναι κάποια άλλη! Από σήμερα θα κοιτάξω εμένα!