Γραφει η NO*RL*IZ
Έχω ξεχάσει πώς είναι να γράφω. Πώς να απλώνω στο χαρτί ό,τι στριφογυρίζει στο μυαλό, στην ψυχή και ταράζει το κορμί μου. Παρόλο που ακούω τον εαυτό μου σιωπηλά να ξεστομίζει όσα στριμώχνω, έχω ξεχάσει πώς είναι να μεταμορφώνω τα ξεχασμένα όνειρα σε λέξεις, σεντόνι απλωμένο στο χαρτί. Κάποτε έγραφα ασταμάτητα χαρούμενα, λυπημένα, σκοτεινά και τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τον χείμαρρο που παράσερνε τα πάντα στο διάβα του.
Στοίβες λέξεων που συναγωνίζονταν ποια θα πρωτοταξιδέψει και θα ξαπλώσει νωχελικά στη λευκή σελίδα. Μα τώρα δυσκολεύομαι να απλώσω μπροστά μου όσα χαλάνε τη βολή και τη ρουτίνα μου όπως τη χαλάς και συ λίγο λίγο.
Τα νεύρα μου κρόσια και δεν θυμάμαι τίποτα απολύτως από όσα με ρωτούσες προσπαθώντας να πιάσουμε κουβέντα, εκείνη την πρώτη φορά που με πλησίασες. Φειδωλή και αδιάφορη. Το τελευταίο που ήθελα μέσα στην όλη ένταση ήταν η γνωριμία μαζί σου. Κυνικό καθίκι ήταν η πρώτη σκέψη μου και όλα μέσα μου φώναζαν «μακριά».
Από την αρχή μου έστησες θρόνο στη χώρα της bitch παρόλο που ανέκαθεν ανάμεσα στη beach και την bitch, αγαπημένη μου ήταν εκείνη που μπορούσα να απλώσω την πετσέτα μου. Από εκείνο το Σεπτέμβρη έχουν περάσει μέρες απόλυτης σιγής και μέρες γεμάτες ευφυολογήματα και ατάκες. Μέρες γεμάτες ένταση, πάθος και ερωτικά πειράγματα και μέρες γεμάτες απόρριψη.
Είσαι επίμονος, ευφυής και ιδιόρρυθμος. Σιγά σιγά, μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα με σκουντάς και περισσότερο. Δεν δίνεις σημασία στην απόρριψη και επιμένεις. Στην αρχή πολύ διακριτικά αλλά πάντα με ξεκάθαρο σκοπό. Δεν έχεις συνηθίσει το όχι σαν επιλογή. Η διακριτικότητα εξελίχθηκε σε πιπεράτες interactive αφηγήσεις, σε ρίγος που μας μουδιάζει καθώς οι κουβέντες και τα σενάρια γίνονται φαντασίωση και μπλέκονται στα τσαλακωμένα σεντόνια.
Είσαι κυνηγός και κατά βάθος αυτό με τρελαίνει, με κολακεύει, με απογειώνει. Μου αρέσει ο τρόπος που με κυνηγάς και το ότι νομίζεις πως με ερωτεύεσαι. Με μεθάει. Μου αρέσει που μου το λες παρόλο που δεν μπορείς να με έχεις. Ξεσηκώνει το είναι μου και ιντριγκάρει το μυαλό μου με ένα τρόπο μοναδικό. Με παραμυθιάζεις πως αντέχεις να γίνεις σκλάβος μου. Πως θέλεις να χάσεις τον έλεγχο και ας ξέρω πως πάντα θα ελέγχεις το χάσιμό σου. Δεν έχω κάνει έρωτα στο κορμί σου, αλλά τρελαίνεσαι να γαμάω το μυαλό σου.
Δε σε ερωτεύομαι αλλά σε ζηλεύω. Δεν με ψάχνεις αλλά σου λείπω. Δε σε χρειάζομαι αλλά σε θέλω.
Θέλω μέρες μαζί σου από το πρωί ως το βράδυ. Μέρες γεμάτες έρωτα, προστυχιά, καύλα, τριγύρισμα, χωρίς πλάνο, χωρίς προορισμό. Θέλω μέρες, τόσες όσες διαρκεί το ταξίδι ανάμεσα στα χείλη και στο κορμί σου. Να απλωθώ δίπλα σου και να νιώθω το βλέμμα σου. Να μου μαγειρέψεις την πουτανέσκα σου και να ρεμβάσω στην ταράτσα σου καθώς μου ψιθυρίζεις ερωτόλογα στο αυτί. Θέλω να γεύεσαι τα υγρά φιλιά που σε κάνουν και χάνεις τα λόγια σου.
Θέλω να σε ξεβολέψω, να σε ξεκουνήσω, να σε ζήσω πριν χαθούμε. Άντεξε να αποσυντονιστείς, να νιώσεις, να θυμώσεις, να αγαπήσεις, να με σφίξεις και βούτηξε σε όλα εκείνα που θα σου λείψουν σύντομα. Αποπλάνησέ με και αφέσου να αποπλανηθείς. Οι άνθρωποι μπορούν να σε εκπλήξουν μου είπες και η αλήθεια είναι ότι ποτέ κανείς δεν πέθανε από έκπληξη.
Αλλά κατά βάθος φοβάσαι και όσο προσπαθείς να ξεφύγεις, φοβάσαι περισσότερο. Σε παρασύρει όλη αυτή η ορμή που δεν ελέγχεις , που γλιστρά ανάμεσα στα δάχτυλά σου καθώς τριγυρνάς το κορμί μου. Φοβάσαι όλο αυτό το ξεβόλεμα που είναι κάτι περισσότερο από μία ερωμένη που
απολαμβάνεις και νοιάζεσαι. Σε ζορίζει η ύπαρξη αυτή που μπορεί να μεταμορφώνεται στο alter ego σου και σε παιδεύει τρελά καθώς στροβιλίζεται στη σκέψη σου.
Στο ψιθυρίζω όμως…I’m your hell, I’m your dream, I’m nothing in between.
Γι’αυτό τριγύρισε, χάσου και αφέσου σε εκείνες τις γωνιές του μυαλού σου που η φυγόκεντρος σε εκτινάσσει μακριά από τη σιγουριά σου.
Άντεξε τον εαυτό σου και κουβάλα με μέσα σου γιατί .. you know you wouldn’t want it any other way…
