Γράφει η Φύλλις Γκούστη
Μεγαλώνω, ωριμάζω και ναι, γερνάω. Δεν μπορώ να ξεγελάσω τον χρόνο, θα’ναι, σαν να προσπαθώ να ξεγελάσω εμένα.
Μεγαλώνω, ωριμάζω και ναι, γερνάω, μα έχω επιλογές.
Έχω δρόμους και μονοπάτια να διαλέξω, έχω συναισθήματα να αποδεχτώ και να επιλέξω.
Μεγαλώνουμε και καθώς η ίδια η ζωή, μας φέρνει αλλαγές, στο σώμα, στο πρόσωπο, στο δέρμα μας, τις μικρές εκείνες γραμμούλες που αρχίζουν να εμφανίζονται στο πρόσωπό μας,
μας πιάνει μια άρνηση, ότι δεν συμβαίνει σε εμάς και ότι ΑΝ τυχόν ποτέ συμβεί, θα είμαστε η εξαίρεση των πάντων.
Ότι δεν θα πέσει η απόδοσή μας πουθενά και ότι η αντοχή μας σωματικά αλλά και ψυχικά,
θα μένει εκεί άμεμπτη.
Μεγαλώνουμε και δεν έχουμε την δύναμη να παγώσουμε τον χρόνο.
Μεγαλώνουμε και καθώς όλη εκείνη η αίγλη των νιάτων μας προσπερνά, κάτι άλλο μένει..
και λέγεται ουσία.
Όχι, δεν μου ήρθε ξαφνικά να σου μαυρίσω την ψυχούλα εσένα που με διαβάζεις, μα αντίθετα, να σε κάνω να νιώσεις, πόσο τυχερός είσαι που είσαι εδώ στο σήμερα και έχεις επιλογές παρά το γεγονός πως μεγαλώνεις.
Έχεις την επιλογή, να ακολουθείς την ωρίμανσή σου, επιλέγοντας ποιοτικότερο χρόνο με ανθρώπους που αξίζουν τον χρόνο σου, γιατί ναι, το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε και να μας κάνουν, είναι ο χρόνος.
Ο χρόνος που αφιερώνουμε σε οτιδήποτε κάνουμε.
Έχεις την επιλογή, να επιλέγεις την δημιουργία, το γέλιο, μια αγκαλιά, ένα τραγούδι, έναν ρυθμό, ένα επιτραπέζιο, μια βόλτα, ένα χάδι, μια ταινία και να ωριμάζεις παρέα με αυτά.
Έχεις βέβαια και την επιλογή, να ξενυχτάς μέχρι το πρωί.
Έχεις την επιλογή να επιλέγεις την συντροφικότητα παρέα με κανα δυο καλούς φίλους, ή φοβούμενος το μεγάλωμα να αλλάζεις συντρόφους που θα επιβεβαιώνουν την λάμψη σου ξανά και ξανά.
Έχεις την επιλογή να δίνεις τα χρήματά σου σε botox για να καθυστερήσεις τον χρόνο,
ή σε αδέσποτα που σε μαθαίνουν να αγαπάς.
Έχεις επιλογή να αποδεχτείς την αλλαγή και με την ροή να αφεθείς, ή να κάνεις άρνηση, να προβάλλεις αντίσταση και να κάνεις τον εαυτό σου μόνιμο εχθρό, γιατί σου χαλάει την εικόνα.
Έχεις την επιλογή να ευαισθητοποιείσαι και να γίνεσαι όλο και πιο ανθρώπινος μεγαλώνοντας,
ή να μένεις πεισματικά το τρομερό 2χρονο που κάνεις την ζωή σου δύσκολη με τα τερτίπια σου.
Μεγαλώνουμε λοιπό, ναι και κάποιοι, δεν είναι καν τυχεροί να το προλάβουν αυτό.
Ας είμαστε συνειδητοί με τις επιλογές μας, τα θέλω μας, τί διαλέγουμε να κάνουμε με τον χρόνο μας που είναι τόσο πολύτιμος.
Πώς πού και με ποιους θέλουμε να περάσουμε αυτόν τον χρόνο, που μπορεί να φέρνει μαζί του ρυτίδες, χαλάρωση και καταστροφή τρόποντινά της εικόνας μας, μα φέρνει επίσης μαζί του αν το επιλέξουμε και αξίες, πλούτο ψυχικό, σοφία, αγάπη για τα όλα όσα ζούμε, ευγνωμοσύνη και καλή καρδιά.
Είναι λέει μια φίλη λίγη και λήγει η ζωή μας, μα είναι στο χέρι μας, να δίνουμε το ομορφότερο νόημα σε κάθε στιγμή, σε κάθε ερμηνεία, σε κάθε ηλικία, σε κάθε πρόκληση, σε κάθε κατάσταση.
Να είμαστε καλά μέσα μας, γιατί αυτό το έρμο το μέσα, φτιάχνει και το έξω μας σε οποιαδήποτε ηλικία.
