Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης
«Αγάπα με», σου φώναζα κατά μία έννοια. Όχι αυτολεξεί.
Ήθελα να με αγαπάς με όλο σου το είναι, όπως σε αγαπώ κι εγώ.
Ήθελα να σε βλέπω να αγαπάς την ζωή μας, τα επιτεύγματά μας.
Να αγαπάς τους φίλους μας, το περιβάλλον μας.
Μα ξέχασα να θέλω το πιο σημαντικό.
Ξέχασα να θέλω να αγαπάς το εαυτό σου.
Γι’αυτό λοιπόν σου λέω τώρα πως δεν φταις εσύ που στέρεψες από καρδιά αλλά εγώ που δεν σε έμαθα να την γεμίζεις.
Αν δεν σε αγαπάς, πώς θα μπορέσεις να αγαπήσεις οτιδήποτε άλλο;
Πώς θα ξέρεις πώς είναι και πώς γίνεται;
Εγώ και μόνο εγώ φταίω.
Συγγνώμη.
