Γράφει η Μαριάννα Βασιλείου
Σίγουρα όλοι κάποια στιγμή έχουμε ερωτευτεί παράφορα κάποιον ή κάποια που ξέραμε από την αρχή πως δεν είχαμε καμιά ελπίδα. Κι όμως αυτό ακριβώς ήταν που μας έκανε να θέλουμε όλο και πιο πολύ το συγκεκριμένο πρόσωπο, αυτός ο έρωτας δίχως ανταπόκριση ήταν που μας ιντρίγκαρε περισσότερο.
Θες ο εγωισμός που έχουμε μέσα μας να μη μας απορρίψει κάποιος, θες το ανέφικτο που ίσως μας συναρπάζει περισσότερο γιατί έχει μέσα του τη δυσκολία του να κατακτήσουμε το άλλο πρόσωπο. Και ξεκινήσαμε να κάνουμε ότι μπορούμε μήπως και μας παρατηρήσει, μήπως και μας δει, μήπως και επιτέλους καταλάβει ότι είμαστε εδώ και περιμένουμε ένα νεύμα του, ένα σημάδι ότι δεν το παλέψαμε άδικα.
Ό,τι και να κάναμε όμως ήμασταν πάντα στη σκιά και πάλι ελπίζαμε. Ελπίζαμε ότι κάποια στιγμή θα εκπληρωθεί αυτό το ανεκπλήρωτο όνειρο. Δε ξέρω όμως πόσο αληθινό ήταν όλο αυτό, πόσο αληθινό μπορεί να ήταν. Νομίζω δεν είναι τυχαίο που πολύ σοφά ο Χαλίλ Γκίμπραν είχε πει :
“Αν αγαπάς κάποιον ας το να φύγει. Αν γυρίσει πίσω είναι δικός σου. Αν δε γυρίσει δεν ήταν ποτέ”
Η αληθινή αγάπη δε μπορεί να έχει μέσα της τόσο εγωισμό.
Είναι από μόνη της αρκετή κι ακόμα κι όταν το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο από χέρι, αυτή δεν πάει χαμένη γιατί αυτός που αγαπάει ίσως να είναι πάντα λίγο πιο κερδισμένος από αυτόν που αγαπιέται. Γιατί σίγουρα θα καταλήξει να είναι αναπόφευκτα λίγο πιο γεμάτος άρα δε χρειάζεται ούτε να εκβιάσει, ούτε να πείσει κάποιον να μείνει με το ζόρι.
Όταν ο άλλος θέλει τα πράγματα είναι απλά στο δείχνει, δε χρειάζεται καμία αποκρυπτογράφηση για να το καταλάβεις. Κατ’αρχήν στο λέει η γλώσσα του σώματος του. Θα βρει τρόπο να είναι κοντά σου, θα έρθει στα ξαφνικά στα ξαφνικά να σ’ αγκαλιάσει, θα ακουμπήσει όλο τυχαία στον ώμο σου, θα βρει τον τρόπο όποιος θέλει να σε πλησιάσει.
Ένα υπονοούμενο , ένα βλέμμα , ένα χαμογέλο θα είναι αρκετά για να σου δείξει τι πραγματικά νιώθει για σένα. Κανένας που θέλει δεν μπορεί να κρυφτεί άλλωστε ο έρωτας λένε ότι δύσκολα κρύβεται έτσι δεν είναι; Και εδώ που τα λέμε όταν κάποιος δε σε θέλει , δε σε θέλει ,είναι τόσο απλό . Αν θες να εξαπατάς τον εαυτό σου με τα αν και τα μήπως είναι καθαρά δικό σου θέμα.
Το ζήτημα είναι όμως τι κάνουμε εμείς, δίνουμε απλόχερα τα πάντα στον άλλον μήπως και καταφέρουμε να εκβιάσουμε λίγο από το ενδιαφέρον του και τελικά καταλήγουμε πιο μόνοι από ποτέ με μια τσαλαπατημένη αξιοπρέπεια για δώρο.
Μα είναι νόμος ότι ποτέ δε θα σε συγχωρέσει κάποιος που του τα έχεις δώσει όλα στο πιάτο γιατί πολύ απλά δε δυσκολεύτηκε καθόλου. Όλα του δόθηκαν απλόχερα απ’την αρχή , είχε κατά κάποιο τρόπο την απόλυτη εξουσία να κάνει ότι θέλει ακόμα και να μας αφήσει να ελπίζουμε άδικα ότι κάποια στιγμή θα μπορούσε κάτι να συμβεί.
Και η αλήθεια είναι ότι δε χρειαζόταν όλο αυτό γιατί πολύ απλά είναι χάσιμο χρόνου να ξοδεύεσαι σε έναν άνθρωπο που δε μπορεί να σου δώσει αυτό που θέλεις και είναι απολύτως σεβαστό. Είναι επιλογή του και δε φταίμε εμείς.
Γιατί πολλές φορές τα βάζουμε με τον εαυτό μας σκεφτόμαστε, που κάναμε λάθος, τι δεν κάναμε σωστά και μας απέρριψε. Μήπως δεν ήμασταν αρκετά επιθυμητοί; Και γιατί κάποιος άλλος κι όχι εμείς; Κι όλο αυτό μας αρρωσταίνει δημιουργεί μια απόλυτα τοξική κατάσταση που μας φθείρει.
Η μοναδική συμβουλή για να μη χάνουμε και άδικα το χρόνο μας είναι να μην το πολύ ψάχνουμε και για να μην αναρωτιόμαστε να το λέμε στα ίσα από την αρχή . Πρέπει να μιλάμε , να μιλάμε ανοιχτά για αυτά που νιώθουμε, σίγουρα δεν είναι πάντα εύκολο αλλά μια ξεκάθαρη απάντηση σε βοηθάει να το πάρεις απόφαση και να πας παρακάτω τη ζωή σου.
Βγες έξω, φλέρταρε, κάνε πράγματα που σε γεμίζουν κι αυτός ο έρωτας που θα έρθει για να μείνει δε θα έχει αινίγματα. Δε χρειάζεται να απελπίζεσαι, όλοι μας έχουμε φάει χυλόπιτα τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας.
Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου άλλωστε συνήθως εκεί που είμαστε χάλια και έχουμε πιστέψει ότι πάει πια δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει κάτι καλό. Έρχεται στη ζωή μας κάτι απροσδόκητα και συνήθως όταν δεν το περιμένουμε. Για αυτό θετική ενέργεια, ψηλά το κεφάλι και μη ξεχνάτε να είστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας. Το αξίζετε!
