Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Αλήθεια, πιστεύεις ποτέ ότι θα βρεις την ευτυχία στο ίδιο σημείο που έχασες;
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν πέτυχε με την πρώτη;
Έχεις αναρωτηθεί γιατί δεν λειτούργησε, τί δεν πήγε καλά;
Μήπως δεν έχεις κότσια να πας παρακάτω;
Μήπως έχεις συνηθίσει να βολεύεσαι, να εκμεταλλεύεσαι και γενικά να ζεις στην απάθεια;
Όπως και να έχει το πράγμα κάνεις δεν προχώρησε μπροστά, πηγαίνοντας προς τα πίσω.
Οι δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες συνήθως δίνονται για να τελειοποιήσει ο άλλος, το πρώτο του λάθος.
Αν αυτό πιστεύεις ότι αξίζεις, τότε όλα είναι εντάξει.
Δεν νομίζω όμως να συμφωνεί μαζί σου και ο αυτοσεβασμός ή η αυτοπεποίθηση σου.
Δεν νομίζω να πιστεύεις πραγματικά ότι αξίζεις ξαναζεσταμένο φαγητό.
Το γυαλί για κάποιο λόγο ράγισε και η ρωγμή θα φαίνεται πάντα.
Γι ‘αυτό δείξε την δύναμη που χρειάζεται και προχώρησε μπροστά.
Μπορεί να έχει κόστος, μπορεί να είναι δύσκολο και σίγουρα θέλει σταθερότητα, όμως έτσι είναι και είναι μονόδρομος.
Μάθε να γυρίζεις την πλάτη σου σε ανθρώπους που δεν σε σεβάστηκαν ή σε πλήγωσαν συνειδητά.
Μάθε να γυρίζεις σελίδα ή ακόμα και να κλείνεις το βιβλίο όταν βλέπεις ότι δεν έχει τίποτα να σου δώσει.
Δεν είμαστε όλοι για όλους.
Ευτυχώς.
Όταν απομακρύνεσαι από κάτι, πλησιάζεις λένε, σε κάτι άλλο.
Σε κάτι που ίσως να είναι προορισμένο για σένα.
Γι ‘αυτό αποκολλήσου από το παρελθόν και πήγαινε παρακάτω.
Κοίτα μπροστά και άσε τους άλλους να ψάχνουν προς τα πίσω.
