Γράφει η Βάσω Θεοδωρίδου
Ο καθένας είναι φτιαγμένος από διαφορετικά υλικά και από αυτό αρχίζουν και τελειώνουν όλα.
Η διαφορετικότητά μας μας φέρνει κοντά με τους άλλους ανθρώπους αλλά και μας διώχνει μακριά τους.
Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ίδιοι για να νιώθουμε πιο ταιριαστοί, πρέπει να αποδεχόμαστε τον άλλον για αυτό ακριβώς που είναι. Δυστυχώς έχουμε τη συνήθεια να κρίνουμε ή να συμβουλεύουμε τον άλλον με βάση αυτό που είμαστε και πολλές φορές ξεχνάμε πως ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες, τα δικά του θέλω, τις δικές του αντοχές. Εκεί που σκεφτόμαστε με βάση εμάς πρέπει να χρησιμοποιούμε και την ενσυναίσθηση μας, να σκεφτόμαστε έστω και λίγο όπως ο άλλος, να μην τον κρίνουμε τόσο εύκολα, να μην καταδικάζουμε τον άλλον με έναν τρόπο που καθόλου δε θέλουμε να μας το κάνουν.
Έχω κρίνει και εγώ πολλά φορές ανθρώπους “διαφορετικούς “από εμένα και πάντα στο τέλος μου αποδείκνυαν ότι έκανα λάθος, ότι δεν έπρεπε να τους μιλήσω έτσι, δεν έπρεπε να σχολιάσω τον τρόπο που χειρίζονται τη ζωή τους βασιζόμενη στο τι θα έκανα εγώ στη θέση τους.
Αυτό το “αν ήμουν εγώ στη θέση σου” και το “ναι αλλά αν εγώ ήμουν εσύ” πόσες φορές τα έχουμε ακούσει και πόσες φορές έχουμε εκνευριστεί με αυτού του είδους τις φράσεις και άλλες πόσες φορές πέσαμε στην λούμπα να τις ξεστομίζουμε και εμείς.
Και αν καθίσουμε και το σκεφτούμε είναι άδικο, ναι είναι άδικο να λέμε στον άλλον τι θα κάναμε στη θέση του γιατί πολλά απλά ούτε στη θέση του βρεθήκαμε, ούτε τη ζωή έχουμε ζήσει για να μπορούμε να συμβουλεύσουμε με τόση ευκολία τον άλλον, την ίδια στιγμή που αδυνατούμε να συμβουλεύσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Γι’ αυτό λοιπόν πριν μιλήσουμε ας σκεφτούμε, πριν απομακρυνθούμε από κάποιον ας προσπαθήσουμε να τον καταλάβουμε, πριν κρίνουμε τον άλλον ας κρίνουμε τον εαυτό μας.
Γιατί όπως είπα και στην αρχή η διαφορετικότητα μας είναι αυτή που μας κάνει να φεύγουμε μακριά από κάποιον, γιατί απλώς δεν ταιριάξαμε αλλά και να μας φέρνει κοντά, να μας κάνει να αισθανόμαστε τόσο όμορφα συναισθήματα όπως είναι η αγάπη, η χαρά, το ενδιαφέρον και άλλα πόσα.
Ας μείνουμε στα καλά, ας μην τρέφουμε συνεχώς τη ψυχή τη δική μας και των άλλων με αρνητικά συναισθήματα και επιτέλους ας δεχτούμε τον εαυτό μας και τους άλλους για αυτό που είναι!
