Γράφει η Luna Punk
Κάθε άνθρωπος κουβαλάει και μια ιστορία.
Μια ιστορία που τον έχει διαμορφώσει στον άνθρωπο που είναι σήμερα.
Μια ιστορία που μπορεί να παραμείνει αιωνίως ανείπωτη. Aυτή που τον άλλαξε, αυτή που τον γέμισε και τον άδειασε, αυτή που του χάρισε σημάδια χαραγμένα στο πετσί του, αυτή που επέλεξε η μνήμη του να σβήσει και να κρατήσει μοναχά τις θύμησες που δεν πονάνε!
Kι έτσι ακόμα κι ο ίδιος δεν θυμάται πιά τι ιστορία να σου πεί. Tην έχει αλλάξει ο χρόνος που σαν πιστό σκυλί είναι πάντα εκεί και κάνει την δουλειά του.
Και καμιά φορά, κομμάτια των κόσμων που κουβαλάμε μέσα μας, μας επισκέπτονται τη νύχτα, ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας σαν σκηνές από ταινία και έμείς ξυπνάμε ιδρωμένοι προσπαθώντας να θυμηθούμε αυτό το ξέχασμένο όνειρο και να εξηγήσουμε τ’ανεξήγητα.
Χάθηκα λοιπόν και εγώ σε μιά στιγμή ονείρου χωρίς επιστροφή.
Εκεί τον ξαναβρήκα, εκεί που τον έχασα.
Και μαζί του έχασα και κομμάτια μου. Και ξέχασα σχεδόν την ιστορία μας.
Αυτήν που με οδήγησε σήμερα εδώ. Που χωρίς αυτήν δεν θ’αναγνώριζα πια το πρόσωπο που αντικρύζω στον καθρέφτη! Χωρίς αυτήν θα ήμουν κάποια άλλη! Κάποια που δεν θυμάμαι πια..
Χωρίς αυτήν δεν θα είχα ίσως και ποτέ αυτήν την ανεξήγητη ανάγκη να βάζω τις λέξεις στο χαρτί.
Μια ιστορία καταδική μου που την κρατάω σαν κάποιο αρχαίο μυστικό. Που δεν με τσακίζει πιά, αντιθέτως, μου δίνει τη δύναμη να ράβω τα φτερά μου.
Λένε, ζήσε κάτι που αξίζει να γραφτεί ή γράψε κάτι που αξίζει να διαβαστεί!
Εγώ λέω να προσπαθήσεις να τα κάνεις και τα δύο, γιατί μπορείς.
Γιατί εσύ και μόνο εσύ θα επιλέξεις ποιοί θα είναι οι πρωταγωνιστές στις ιστορίες της ζωής σου και ποιοι οι κομπάρσοι.
Ποιοί αξίζουν να γίνουν οι ήρωες στο χαρτί σου και ποιοί δεν αξίζουν ούτε λέξη σου.
Εξάλλου, μοναχά το χέρι που κρατάει την πένα έχει την δύναμη να χαρίσει ένα κομμάτι αθανασίας σε όποιον αυτό επιλέξει.
Διάλεξε προσεκτικά λοιπόν την επόμενη ιστορία που θέλεις να ζήσεις.
Ενστικτωδώς λένε, πάντα διαλέγουμε τις λύπες ή τις χαρές μας! Ενστικτωδώς όταν αρχίζει κάτι, υποπτευόμαστε και το πώς θα τελειώσει.
Φρόντισε λοιπόν, όλα όσα θα έχεις να διηγηθείς αργότερα, ν’αξίζουν τον κόπο.
Και μην ξεχνάς! Στο τέλος πάντα γινόμαστε οι ίδιοι οι ιστορίες που κουβαλούσαμε τόσο καιρό μέσα μας κι επιλέγουμε ποιοί θα γίνουν δίπλα μας αθάνατοι και ποιοί θα παραμείνουν αιωνίως κοινοί θνητοί!
