Είναι γενναίες οι γυναίκες που τολμούν να μεγαλώσουν μόνες τους ένα παιδί!

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου

Τις βλέπεις στο δρόμο, στο σχολείο, στο πάρκο, στο σούπερ μάρκετ, στη δουλειά. Είναι παντού γύρω σου. Γυναίκες που είτε από επιλογή είτε όχι μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους. Γυναίκες που αναγκάστηκαν να παίζουν το ρόλο και της μητέρας αλλά και του πατέρα μαζί. Γυναίκες που δεν έχουν την “πολυτέλεια” να αρρωστήσουν, να κουραστούν ή να δυσανασχετήσουν.

Για όποιο λόγο και αν βρέθηκαν σε αυτή τη θέση, δε θα τις δεις να σου κλαίγονται. Έμαθαν να έχουν πάντα το κεφάλι ψηλά, περήφανα, να σφίγγουν τα δόντια και να προχωράνε. Έμαθαν να δείχνουν πάντα δυνατές και να μη λυγίζουν, κι ας είναι το μέσα τους πολλές φορές χίλια κομμάτια.

Είναι εκείνες που είτε επέλεξαν να φύγουν από ένα άρρωστο γάμο, είτε έχασαν το σύντροφό τους, εκείνες που το “έτερον ήμισυ” αποφάσισε πως ο ρόλος του πατέρα δε τους πάει, είτε απλά αυτές που αποφάσισαν να φέρουν μόνες στον κόσμο ένα παιδί. Δεν έχει σημασία πως βρέθηκαν να μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους, σημασία έχει πως το κάνουν.

Είναι εκεί για τα ατέλειωτα ξενύχτια με το άρρωστο παιδί τους, για τα γρατσουνισμένα γόνατα, τις χιλιάδες απορίες, τις πληγωμένες ψυχές και τα αμέτρητα “γιατί”. Είναι εκεί για τα μαθήματα, τις επισκέψεις στους γιατρούς, τα παιχνίδια, για όλες τις χαρές μα και τις λύπες.

Θα τις αποκαλέσεις σκληρές, αλύγιστες, ίσως και ψυχρές. Θα ειπωθούν πίσω από την πλάτη τους λόγια προσβλητικά, υποτιμητικά, λόγια που θα τις πληγώνουν αλλά αυτές δε θα το δείχνουν. Γιατί μόνο εκείνες ξέρουν το πως και το γιατί βρέθηκαν σε αυτή τη θέση, μόνο αυτές έχουν να υποστούν τις συνέπειες είτε των δικών τους πράξεων είτε άλλων. Δεν έχουν όμως χρόνο να κάτσουν να ασχοληθούν. Για αυτές προέχουν τα παιδιά τους και η δική τους ψυχική και σωματική υγεία.

Την επόμενη λοιπόν φορά που θα συναντήσεις μια τέτοια γυναίκα, μια μαχήτρια της ζωής, μην την κρίνεις. Μια βιαστείς να βγάλεις τη χολή από μέσα σου. Αντί αυτού πρόσφερέ της ένα χέρι βοήθειας αν μπορείς, παρόλο που πιθανότατα δε θα το δεχθεί. Έχει μάθει βλέπεις να τα βγάζει πέρα μόνη της και της είναι πολύ δύσκολο να ζητήσει ή να δεχθεί βοήθεια.

Κι αν σου τύχει και ερωτευτείς μια τέτοια γυναίκα, σκέψου το διπλά και τριπλά πριν κάνεις οποιαδήποτε κίνηση. Δεν ψάχνει πατέρα για το παιδί της, να είσαι σίγουρος. Σύντροφο θέλει. Αλλά σύντροφο που ποτέ δε θα διανοηθεί να μπει ανάμεσα σε αυτήν και τα παιδιά της, σύντροφο που θα καταλαβαίνει πως παρόλο που δεν τον έχει ανάγκη για να επιβιώσει, τον επιλέγει να σταθεί δίπλα της με σεβασμό.