Τι κάθεσαι και πολεμάς; Σήκω! Τρέξε! Η δειλία σε περιμένει, ήδη στολίστηκε με ακριβοθώρητα όνειρα. Γιατί να πολεμήσεις για κάτι που αξίζει; Βρες την εφήμερη, εύκολη χαρά, ίσως αυτά να είναι για σένα τα ιδανικά.
Αν μείνεις θα χρειαστεί να πολεμήσεις, να προσπαθήσεις, να στριμώξεις τον εγωισμό σου, να νικήσεις τον κακό εαυτό σου, να παραδεχτείς, να ηττηθείς, να πονέσεις, να καείς. Μα αν νικήσεις, η γλυκιά ετούτη νίκη θα είναι για πάντα. Αξίζει… και όπως λέει και ο λαός ό,τι αξίζει κοστίζει. Το κόστος είναι μηδαμινό μπρος σε τούτη τη νίκη.
Μα τι λέω… για να μείνεις χρειάζεται θάρρος, τόλμη, πείσμα. Φύγε καλύτερα άνθρωπέ μου, εδώ μια μικρή μπόρα και φόρεσες αδιάβροχα στολίδια, κρύφτηκες σε λαγούμια, κατέβασες όλα τα πατζούρια.
Μη γελιέσαι με καμουφλαρισμένα δράματα για τάχα μου ραγισμένη καρδιά και θαρραλέα φυγή. Μη γελιέσαι πως θα βρεις την ευτυχία αλλού, γιατί ακόμη και αν την πλησιάσεις, πάλι θα επιλέξεις να φύγεις. Θα φεύγεις πάντα με τη μάσκα του θύματος. Θα ζεις για πάντα στη ψευδαίσθηση πως θα βρεις κάπου το τέλειο και θα γυρνάς επιδεικτικά την πλάτη σε ό,τι χρειάζεται διόρθωση, κατηγορώντας τον άλλον για τα όποια «δεινά» σου.
Θα επιλέγεις να φεύγεις σιωπηλά, γιατί δε θα χρειάζεται να δώσεις εξηγήσεις, είναι πιο ανώδυνο, παραδέξου το. Φύγε, είναι απελπιστικά εύκολο να ανοίξεις την πόρτα και να τρέξεις. Είναι ανησυχητικά ευχάριστο να ανακαλύπτεις νέους δρόμους για να αποφύγεις τα εμπόδια. Είναι πιο ευχάριστη η καινούρια ζωή που σου φανερώνεται, γιατί να μείνεις να πολεμήσεις; Αξίζει; Και αν αξίζει δε θα το μάθεις ποτέ! Είναι πιο εύκολο να φεύγεις, από το να προσπαθείς, γι’ αυτό βιάσου.
