Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Είναι το λίγο σου που με απομάκρυνε από σένα.
Λίγο εμπιστοσύνη.
Λίγο παρουσία.
Λίγος χρόνος.
Λίγη εκτίμηση.
Λίγη επικοινωνία.
Είναι το λίγο σου, που τα μεγεθύνει όλα μέσα μου και τα βάζει σε άλλη διάσταση.
Λίγη αποδοχή.
Λίγη παραδοχή.
Λίγη κατανόηση.
Λίγη προσοχή.
Λίγη αλήθεια.
Είναι το λίγο σου, που μου έδωσες τόσο απλόχερα και μου το επέβαλες σαν κάτι το δεδομένο και το φυσιολογικό.
Λιγη γενναιόδωρια.
Λίγο έρωτα.
Λίγη αγάπη.
Λίγη ευγένεια.
Λίγη αξιοπρέπεια.
Είναι το λίγο σου τόσο εκκωφαντικό, που ουρλιάζει μέσα μου και τα ξεσκίζει όλα.
Είναι το λίγο που με πονάει.
Πάντα με πονούσε.
Είναι που εγώ τα έχω όλα μέσα μου και στο κεφάλι μου πολλά.
Είναι που δεν μου αρκεί.
Είναι που μου το κάνει μίζερο.
Είναι που είναι φθηνό το λίγο και πρόστυχο.
Όχι, όχι στην περίπτωση σου δεν φταίει το λίγο.
Είναι που σε μέτρησα εγώ για πολύ.
Είναι που πίστεψα ότι μπορεί να γινόσουν πολλά.
Είναι που έταξες πολλά.
Είναι που έμεινα πολύ.
Και τελικά ξέρεις κάτι;
Τελικά δεν φταίει το λίγο.
Φταίει που ο λίγος είσαι εσύ.
Αφιερωμένο..
