Γράφει η Μπάρμπυ Κορμαρή
Κυριακή πρωί, κι εσύ με μια κούπα καφέ στο χέρι χαζεύεις απ’ το μπαλκόνι σου τον ουρανό. Τεντώνεσαι νωχελικά και απολαμβάνεις την ησυχία. Το μυαλό σου είναι άδειο από σκέψεις κι η μέρα που μόλις ξεκίνησε σε περιμένει.
Το βλέμμα σου παρακολουθεί τα σύννεφα και ο ήλιος που ξεπροβάλλει λες και σου κλείνει παιχνιδιάρικα το μάτι. Ωραία μέρα για βόλτα στην παραλία, σκέφτεσαι. Και ξαφνικά το αποφασίζεις. Γιατί όχι;
Ετοιμάζεσαι βιαστικά. Φοράς εκείνο το παλιό σου τζην το ξεβαμμένο κι ένα χρωματιστό T-shirt, και νιώθεις σαν κοριτσάκι που ετοιμάζεται να κάνει κοπάνα.
Κλειδιά, κινητό, φύγαμε! Παίρνεις βιαστικά την τσάντα σου κι ετοιμάζεσαι ν’ ανοίξεις την πόρτα. Μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη και …για μια στιγμή! Ποια είναι αυτή που σε κοιτάζει χαμογελαστή; Κοντοστέκεσαι ξαφνιασμένη. Κοιτάς το είδωλό σου στον καθρέφτη και αντικρίζεις ένα καινούριο πρόσωπο. Μια γυναίκα που κάτι σου θυμίζει, μα συνάμα είναι τόσο διαφορετική απ’ αυτή που είχες συνηθίσει για χρόνια να βλέπεις.
Ασυναίσθητα κοιτάς εκείνη την παλιά φωτογραφία σου, που είναι στην κορνίζα στο τραπέζι. Βλέμμα χαμηλωμένο κι ένα χαμόγελο συμβατικό. Τη θυμάσαι αμυδρά εκείνη τη βραδιά. Σε μια κοινωνική εκδήλωση κι εσύ τριγυρισμένη από κόσμο μα πιο μόνη από ποτέ. Χαμογέλασες μηχανικά στο φλας που άστραψε μπροστά σου, μα δεν πρόλαβες να κρύψεις τη θλίψη απ’ τα μάτια σου. Κι αν κάποιος σε ρωτούσε τότε τι έχεις, δε θα ήξερες τι να του απαντήσεις. Γιατί δεν είχες τίποτα συγκεκριμένο…Μονάχα ένα τεράστιο κενό και μια σιωπή εκκωφαντική σε μια ζωή που φαινόταν να έχει τα πάντα.
Ξανακοιτάς τον καθρέφτη κι ύστερα ψάχνεις στο κινητό σου. Βρίσκεις τις φωτογραφίες που έβγαλες τους τελευταίους μήνες. Και ξαφνιάζεσαι όταν συνειδητοποιείς ότι είναι πολλές. Και σε όλες χαμογελάς! Γελάς πραγματικά! Και τα μάτια σου λάμπουν! Μα καλά, πώς έγινε αυτό; Εσύ δεν έβγαζες ποτέ φωτογραφίες, πότε μαζεύτηκαν τόσες; Στιγμές απλές, καθημερινές, συνηθισμένες, στο δρόμο, στη βόλτα, σε μια ταβέρνα, μόνη σου ή με παρέα, στιγμές που τις απολαμβάνεις κι η χαρά καθρεφτίζεται στο προσωπό σου.
Πόσα άλλαξαν τους τελευταίους μήνες! Πόσο άλλαξες εσύ τους τελευταίους μήνες! Άφησες πίσω σου ένα παρελθόν που δεν είχε πια τίποτα να σου δώσει και ξεκίνησες μια καινούρια ζωή. Ήρθες αντιμέτωπη με όλους τους φόβους που σε στοίχειωναν και κατάφερες να τους νικήσεις. Πέταξες από πάνω σου ό,τι δε σου άρεσε και έψαξες μέσα σου βαθιά να βρεις ποια πραγματικά είσαι, πέρα από ρόλους και συμβάσεις. Σε μια πορεία μοναχική, μόνο εσύ κι ο εαυτός σου, και κάθε μέρα να προσθέτεις ένα καινούριο κομματάκι στην εικόνα σου. Και να αδειάζεις, να καθαρίζεις το μυαλό σου, την ψυχή σου, τη ζωή σου, και να κάνεις χώρο για τα καινούρια που θα έρθουν.
Και να ‘σαι τώρα εδώ, έτοιμη να ζήσεις όπως εσύ πραγματικά θέλεις. Έτοιμη να κυνηγήσεις τα όνειρά σου, έτοιμη να φτιάξεις μια καινούρια ζωή απ’ το μηδέν, έτοιμη να τολμήσεις όλα όσα κάποτε φοβόσουν. Έτοιμη να νιώσεις, να απολαύσεις, να δώσεις, να δοθείς, να μοιραστείς. Κατάφερες να κάνεις τη θλίψη μακρινή ανάμνηση και να κρατήσεις την ελπίδα ζωντανή. Κατάφερες να βγεις απ΄τα σκοτάδια σου και να φωτίζεις τη μέρα σου με το χαμόγελό σου. Κατάφερες να πιστέψεις σε σένα και στη δύναμή σου. Δε σε φοβίζει πια το άγνωστο, δε σε τρομάζει πια το ρίσκο. Τα θέλεις όλα, τώρα, πολύ. Και τα διεκδικείς!
Ανοίγεις την πόρτα και φεύγεις. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και ξεκινάς. Η μουσική παίζει δυνατά κι εσύ τραγουδάς και γελάς με τα φάλτσα σου. Και νιώθεις ελεύθερη! Πατάς γκάζι και ο αέρας σου ανακατεύει τα μαλλιά. Τα χιλιόμετρα φεύγουν κάτω απ’ τις ρόδες του αυτοκινήτου και το άγνωστο σε προκαλεί. Κι εσύ είσαι έτοιμη να το συναντήσεις και να το ζήσεις. Να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους, να φτιάξεις καινούριες αναμνήσεις, να απολαύσεις καινούριες εμπειρίες. Και να ξέρεις, ο έρωτας που ονειρεύεσαι σε περιμένει στο τέλος της διαδρομής και σου κλείνει σκανδαλιάρικα το μάτι!
Πάμε λοιπόν, φύγαμε! Είναι ωραίο να τολμάς! Να τολμάς να πας παρακάτω! Να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα! Με καινούρια ταυτότητα και άνετο εαυτό!
