Γράφει η Τάμι Γκεκτσιάν.
«Κυνηγός ονείρων»
Τα τελευταία βράδια χαμόγελα ανθρώπων βγαίνω να μετρήσω,
ένα προς ένα, μα με διακόπτουν.
Είσαι παλαβός ή ονειροπόλος;
Κοροϊδεύεις ή τα πιστεύεις;
Τίποτα από αυτά.
Κυνηγός ονείρων είμαι.
Κυνηγώ όνειρα με όπλο τα μάτια.
Κοιτώ κάτι, το στοχεύω και το κατακτώ.
Να δες. Πρόσεξε το βλέμμα μου… Στοχεύει… κοιτά το φεγγάρι… Και το κατακτά. Τελείωσε. Κανείς δε θα μου κλέψει το θήραμα. Αποθηκεύτηκε στη μνήμη. Είναι πλέον δικό μου.
Γυρεύω σήμερα χαμόγελα να κατακτήσω, μα δύσκολο κυνήγι μου είπανε.
Τα βρίσκεις σε μέρη που δεν ξέρεις, σε ανθρώπους που δε βλέπεις.
Μα και αν τα βρεις, ένα πετάρισμα ματιών… και παφ… χάθηκαν. Τόσο κρατά ένα αληθινό χαμόγελο.
Δύσκολο κυνήγι, το κυνήγι των ονείρων… είπανε.
LoveLetters
