Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Πόσο ανεύθυνη έκφραση το, “όλοι το ίδιο είναι”!
Πόσο ανόητη κουβέντα, το “δεν υπάρχει” και το “αποκλείεται”!
Πόσο βολική η άρνηση κι ο μηδενισμός, και πόσο μεγάλη δειλία η παραδοχή του τίποτα άλλο, πέρα από έμενα κι από την γνώμη μου!
“Δεν υπάρχουν άντρες σήμερα”, λένε τα κοριτσόπουλα κι ύστερα βάζουν μια τελεία και μια παύλα, στην βαθυστόχαστη και τελεσίδικη δήλωση τους!
“Όλοι το ίδιο είναι”, λένε οι διαφορετικές, που τελικά είναι ολόιδιες!
“Παλιά υπήρχαν άντρες”, λένε οι αντρο – φάγες σήμερα, που θέλουνε δέκα στην καθισιά τους, αλλά έτσι και ζούσανε παλιά, θα ήτανε όλες τους κουρεμένες.
Ναι, παλιά υπήρχαν άντρες, τότε που οι άντρες δεν ήξεραν καν που είναι ο νεροχύτης, τα ποτήρια και το ψυγείο, γιατί το νερό τους το είχανε στο χέρι.
Παλιά υπήρχαν άντρες, τότε που το να έχεις γκόμενα ήτανε δεδομένο, μα το να έχεις γκόμενο, ήτανε λόγος για σφαγή, τουλάχιστον!
Φυσικά και παλιά υπήρχανε άντρες, τότε που το, “με τα λεφτά μου πηδάω και την κυρά μου”, “και το πουλί για να τραφεί πρέπει να αλλάζει την τροφή¨, ήτανε σλόγκαν και δείγμα ανδρισμού στα καφενεία, που εσύ δεν πάταγες το πόδι σου φυσικά, γιατί θα στο έκοβαν.
Ασφαλώς καημένη μου και παλιά ήταν οι άντρες, τότε που αν ήσουνα άρρωστη, το σπίτι βρόμαγε, γιατί σκούπα δεν πιάνουνε οι άντρες. Και τότε που η Χριστοπαναγία ήτανε συχνή, η γλυκιά κουβέντα σπάνια και το σ΄ αγαπάω ανείπωτο.
Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι οι άντρες ήτανε παλιά, τότε που σε παζάρευε σε προξενιά ο πατέρας σου και σου έλεγε με ποιον άνθρωπο θα ζήσεις. Και τότε που για να βγεις από το σπίτι, έπρεπε να κάνεις αίτηση του 105, να πάρεις πρωτόκολλο και θετική εισήγηση, από την “κολώνα” του σπιτιού.
Ναι βρε σου λέω, μη στο χαλάσω, άντρας ήταν ο Κούρκουλος, ο Μπάρκουλης κι ο Φούντας, μα τελικά χαζούλα μου, αυτοί ήτανε ρόλοι για να φας το παραμύθι σου, για να γυρίσεις στο σπίτι σου από το χωράφι και να κάνεις όνειρα της Χαλιμάς, κοιτώντας τον σατράπη σου.
Σήμερα, που δεν υπάρχουν άντρες, θα δεις πού και πού και κάτι “αντράκια”, κατά τα λεγόμενα σου, να πλένουν πιάτα, όταν εσύ δεν θα μπορείς, κάποιες φορές μάλιστα, ακόμη κι όταν θα μπορείς!
Θα δεις άντρες να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, στον γιατρό, στα Αγγλικά τους, στην παιδική χαρά και στην δραστηριότητα.
Θα δεις άντρες να κρατάνε τις γυναίκες τους αγκαλιά μέσα στον δρόμο και θα τους ακούσεις μέσα στον κόσμο να τις λένε αγάπη μου κι όχι Γιώργενα, Μήτσενα και Χρήστενα.
Σήμερα που οι άντρες χάθηκαν, θα τον στολίσεις από την κορφή ως τα νύχια τον “μαλάκα σου”, αν έχει κάνει μαλακία, κάποιες φορές ακόμη κι αν δεν έχει κάνει, και δεν θα τρέχει μια, γιατί είναι δικαίωμα σου, όμως για ρώτα την γιαγιά σου κοριτσάρα μου, να σου τι δικαιώματα είχε.
Ευτυχώς λέω εγώ, που δεν υπάρχουν άντρες σήμερα, όπως τους εννοείς εσύ, γιατί εγώ την κόρη και την αδελφή μου δεν θα τις ήθελα με δαύτους. Γιατί εγώ ο “λίγος”, κατά τα λεγόμενα σου, σήμερα θα ντρεπόμουνα, όπως ντρέπομαι κάθε φορά που βλέπω όλους αυτούς που εσύ τους ονειρεύεσαι και που τους θες για άντρες σου, απορρίπτοντας, μηδενίζοντας κι ακυρώνοντας τους άλλους. Κι ευτυχώς Παναγία μου, που δεν έχουνε όλες το μυαλό σου κι υπάρχουνε γυναίκες που ξέρουν να εκτιμάνε. Τι είπα, μυαλό; Λέμε τώρα…
Δεν στο χαλάω άλλο λοιπόν, έχεις δικαίωμα να λες, να πιστεύεις και να ψάχνεις αυτό που εσύ επιθυμείς. Είναι δικαίωμα σου, κι εγώ το σέβομαι, να ψάχνεις στο χρονοντούλαπο να βρεις το απόλυτο, το αλάνθαστο, το παλιακό και το πρότυπο σου, όπως εσύ το θες και το φαντάζεσαι.
Μα όταν θα το βρεις, γιατί έχει ακόμη ψευτόμαγκες η πιάτσα, και δεν θα το αντέξεις (και με το δίκιο σου δεν θα το αντέξεις), ούτε μια μέρα, θα είμαι εγώ αυτός που θα πατάει χαχα κάτω από τις κλάψες σου κι από το βαρύγδουπο σου, ” δεν υπάρχουν άντρες”.
Αλήθεια τώρα όμως, έχεις σκεφτεί τι εύχεσαι;
Έχεις ιδέα τι λες και τι ζητάς;
Ξέρεις τι στα αλήθεια θέλεις;
Και γυναίκες υπάρχουν σήμερα και άντρες υπάρχουν σήμερα κι αν θες να ακούσεις και μια αλήθεια, είναι πολύ καλύτεροι από εκείνους που ανόητα κι από άγνοια τους μνημονεύεις.
Είναι πολύ καλύτεροι οι άντρες σήμερα από τους παλιακούς σου.
