Είτε είσαι μάθημα, είτε εμπειρία, δεν υπάρχει λόγος να επιστρέψεις.

Γράφει η Μαρία Αρφαρά

Σε συνάντησα τυχαία μια μέρα μετά από καιρό. Ήσουν ακριβώς όπως σε θυμόμουν. Με το ίδιο ψεύτικο χαμόγελο, την ίδια ακριβώς συμπεριφορά προς όλους όσους γνωρίζεις. Πάντα χρησιμοποιούσες τα ίδια υποκοριστικά όταν απευθυνόσουν στο γυναικείο φύλο. Πάντα μιλούσες με την ίδια προσποιητή ευγένεια σε όλους ανεξαρτήτως φύλου.
Εξακολουθείς να φοράς τη μάσκα του ανθρώπου που θέλει να τα έχει καλά με όλους χωρίς όμως να το έχει ανάγκη πραγματικά, να το αισθάνεται. Τώρα συνειδητοποίησα το λόγο που πράττεις κατά αυτόν τον τρόπο. Σε περίπτωση που κάποια γυναίκα σε κατηγορήσει σε κάποιον τρίτο για απρεπή συμπεριφορά να λάβει την απάντηση: “Είσαι σίγουρη; Είναι το καλύτερο παιδί”. Όλα στρατηγικά μελετημένα. Τίποτα τυχαίο.
Παρατήρησα τις κινήσεις σου. Οι ίδιες ακριβώς κινήσεις , οι οποίες ένα χρόνο πριν μου προκάλεσαν το συναίσθημα πως απέναντί μου έχω έναν ψεύτικο και αλαζονικό άνθρωπο. Και τι έκανα; Αγνόησα το ένστικτό μου.
Πολλές φορές ενώ έχουμε δείγματα της συμπεριφοράς του άλλου, τα οποία γνωρίζουμε ότι δεν ταιριάζουν με τη δικιά μας συμπεριφορά και ηθική, όπως για παράδειγμα η υπερβολική διαχυτικότητα, δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να απομακρυνθούμε. Αντίθετα αναλογιζόμαστε πως ίσως κάνουμε λάθος.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο διότι η διαίσθηση μας είναι αλάνθαστη. Αφού λοιπόν έκανα αυτό το τραγικό λάθος, βρίσκομαι σήμερα στη δυσάρεστη θέση να κοιτάζω την άλλοτε “σωστή” επιλογή μου και να αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό που με έκανε να αμφιβάλλω για την κρίση μου. Δεν νιώθω όμως άσχημα για αυτό γιατί δεν βγήκα χαμένη από την εμπειρία αυτή.
Δεν χάνω ποτέ. Όπως όλοι μας. Είτε κερδίζουμε, είτε μαθαίνουμε από την εκάστοτε εμπειρία. Το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην κάνουμε το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά. Διότι τότε δεν θα είναι λάθος, αλλά επιλογή.
Μια συνειδητή επιλογή που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων έχουν καταστροφικές συνέπειες στην ψυχική μας υγεία.