Εγώ κι εσύ, ΜΑΖΙ

Γράφει η Μπάρμπυ Κορμαρή.

Σε σκέφτομαι συνέχεια, το ξέρεις;
Ούτε κατάλαβα πώς έγινε αυτό.
Μα ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι κυριαρχείς στο μυαλό μου.
Κι εγώ που είχα υψώσει άμυνες και είχα κλείσει πόρτες, ξαφνιάζομαι!
Από πού τρύπωσες εσύ;
Πώς έγινες γλυκός εθισμός πριν καν το καταλάβω;
Σε σκέφτομαι συνέχεια…
Χαμογελάς!
Και προσπαθώ να φανταστώ πώς είναι το άγγιγμά σου.
Πώς θα ‘ναι άραγε να νιώσω τα χείλη σου να ακουμπούν τα δικά μου.
Θέλω να σε δω.
Να βυθίσω το βλέμμα μου στο δικό σου και να διαβάσω αν όλα όσα φαντάζομαι είναι αληθινά.
Να ανασάνω τη μυρωδιά σου.
Να απλώσω το χέρι μου και να σ’ αγγίξω.
Να νιώσω στ’ ακροδάχτυλά μου κάθε γραμμή του προσώπου σου.
Κι εσύ να με κοιτάς.
Και να μου χαμογελάς.
Και να μ΄αφήνεις χωρίς λόγια να σ’ εξερευνώ, να σε μαθαίνω.
Να με κοιτάς και να μου κόβεις την ανάσα.
Να με πλησιάζεις και να τρέμω από προσμονή.
Να μ’ αγκαλιάσεις και ν’ αφεθώ στα χέρια σου.
Χωρίς λόγια.
Έτσι απλά.
Να μπλέκονται τα χέρια μας σφιχτά.
Να μ’ αγκαλιάζεις και να κολλάω πάνω σου.
Να ψιθυρίζω τ’ όνομά σου…Να ψιθυρίζεις ερωτόλογα στο αυτί μου…
Να με φιλάς και το φιλί σου να μην έχει τελειωμό.
Να σε φιλάω και να νιώθω πως υπάρχω.
Να με πειράζεις για να με βλέπεις να γελάω.
Να σου χαμογελάω γιατί μ’ αρέσει που είμαστε μαζί.
Εσύ κι εγώ!
Κι η αγκαλιά σου ένα λιμάνι.
Κι εγώ αφήνομαι.
Εσύ κι εγώ…μαζί…

LoveLetters