Γράφει ο Δημήτρης Ξυλούρης
Θέλω έναν έρωτα, που να κρατάει για πάντα.
Ένα πρωί, που δεν θα ξημερώσει για να μην χωριστεί η αγκαλιά μας.
Μια νύχτα, που δεν θα μου πεις πως πρέπει να φύγεις και να χαθείς μέσα στο σκοτάδι.
Θέλω έναν έρωτα, που θα ζήσουμε μέσα του, τα πιο μεγάλα μας θέλω.
Μια μουσική που θα την ακούμε μόνο εμείς, που θα την νιώθουμε μόνο εμείς.
Και μην μου πεις γι’αυτά που δεν κρατάνε για πάντα.
Δεν με νοιάζει να τα ακούσω.
Εγώ πιστεύω σε εκείνους τους έρωτες που έρχονται μια φορά στην ζωή σου, και κρατάνε.
Που δεν τους ξεφτίζει ο χρόνος, δεν τους ξεθυμαίνει.
Τους δίνει λόγους να ζουν, λόγους να δημιουργούν, λόγους να ονειρεύονται.
Ναι, εγώ σε αυτόν τον έρωτα πιστεύω.
Κι όσο κι αν μου λες για παραμύθια και χαμένους παραδείσους, εγώ αυτόν τον έρωτα θα διεκδικώ.
Τον ολόκληρο, τον απόλυτο, τον χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς.
Τον έρωτα που γεννά μόνο ένας άνθρωπος σε όλη μας τη ζωή.
Και κρατά για πάντα.
