Γράφει η Μαρία Κουγιουμτζόγλου
Υπάρχουν κάποιες γυναίκες που είναι κάθε άλλο, παρά αυτό που λέμε «γατούλες». Που δίχως να υστερούν καθόλου σε χάρη, φινέτσα και θηλυκότητα, δίχως ν’ αρνούνται τη γυναικεία φύση τους και δίχως να χάνουν στο ελάχιστο τη γυναικεία τους υπόσταση, απλά… δεν καταδέχονται να μπουν στη διαδικασία να «νιαουρίζουν», για να αρέσουν.
Που ξέρουν ποιες είναι, τι θέλουν κι αυτό είναι κάτι που δεν κρύβουν και δε φοβούνται να επικοινωνήσουν άμεσα με τους γύρω τους, χωρίς φύκια για μεταξωτές κορδέλες και περιστροφές.
Που ξέρουν να διεκδικούν τα θέλω, τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους δυναμικά, καθαρά και ντόμπρα και δε διστάζουν να πιάσουν τη ζωή απ’ τα μαλλιά και να την πάνε εκεί που επιθυμούν, χωρίς προσποιήσεις, ψεύτικα βλεφαρίσματα, νιαουρίσματα, φτηνά τεχνάσματα και «κατινιές».
Που δε σκύβουν το κεφάλι, έχουν το θάρρος και το θράσος να κοιτάζουν στα μάτια και δε καταδέχονται να γουργουρίζουν νωχελικά, να παίζουν παιχνίδια και να δείχνουν κάτι άλλο πέρα από την καθαρή αλήθεια τους, προκειμένου να κερδίσουν εντυπώσεις ή να κρατήσουν κοντά τους τον οποιονδήποτε ή το οτιδήποτε.
Γυναίκες λαμπερές, γεμάτες συναίσθημα, ερωτικές, που με την ίδια ευκολία που βάζουν κόκκινο κραγιόν και περπατούν με ψηλοτάκουνα, μπορούν να δοθούν απόλυτα, να παραδοθούν αμαχητί και να τσαλακωθούν για τους ανθρώπους που ερωτεύονται, που αγαπούν και που επιλέγουν να έχουν δίπλα τους.
Γυναίκες που ξέρουν να δίνονται, να παραδίνονται, να σπάνε σε κομμάτια και να μοιράζονται με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε ο καθένας απ’ όσους νοιάζονται, αγαπούν και υπολογίζουν για δικό τους άνθρωπο, να πάρει το κομμάτι που του αναλογεί και του αξίζει. Που ξέρουν να κτίζουν και όχι να γκρεμίζουν από θιγμένο εγωισμό ή κάποιο καπρίτσιο, σα κακομαθημένα κοριτσόπουλα.
Που αφού εξαντλήσουν τα λογικά περιθώρια και δώσουν τις κατάλληλες ευκαιρίες, αν χρειαστεί, δε διστάζουν να διαλύσουν ψεύτικους μικρόκοσμους και να τους φτιάξουν πάλι απ’ την αρχή, έως ότου εκείνοι γίνουν υπέροχοι κι αληθινοί, όπως τους πρέπει και τους ταιριάζει.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και με την ίδια αποφασιστικότητα, μπορούν να επαναπροσδιοριστούν απ’ το μηδέν, να γιατρέψουν την καρδιά τους όταν πληγωθεί κι απογοητευτεί, να ενώσουν τα κομμάτια τους και να διαπρέψουν με την ομορφιά, τη δοτικότητα, την πληρότητα της ψυχής τους και το πνεύμα τους.
Είναι γυναίκες, που έχουν μάθει να πρωταγωνιστούν στους ρόλους της ζωής τους κι αυτούς τους ρόλους, ξέρουν να τους παίζουν καλά. Γιατί οι ρόλοι αυτοί είναι δικοί τους και τους ανήκουν δικαιωματικά. Είναι ρόλοι που έχουν φτιάξει μόνες τους και που τους έχουν κερδίσει με την αξία, την υπομονή, τις θυσίες, τη δουλειά και τις προσπάθειές τους. Είναι ρόλοι κομμένοι και ραμμένοι πάνω στα δικά τους μέτρα και σταθμά, γι’ αυτό και είναι αυθεντικοί και μοναδικοί.
Είναι γυναίκες που τολμούν, που ρισκάρουν, που δε δειλιάζουν, δεν προσποιούνται, δε μιμούνται, δεν παπαγαλίζουν, δεν τραυλίζουν και δεν ψιθυρίζουν. Είναι γυναίκες με αξιοπρέπεια πολλών καρατίων, που ξέρουν να μιλούν καθαρά, να αγωνίζονται τίμια και να διεκδικούν σθεναρά τα θέλω και τα κεκτημένα τους.
Γυναίκες ευαίσθητες, μα συνάμα περήφανες, που δεν ανέχονται να είναι κομπάρσοι στη ζωή τους και που παρά την όποια ευαισθησία τους, έχουν θάρρος και δύναμη ψυχής τέτοια, ώστε τολμούν να βγουν στην πρώτη γραμμή κι αρνούνται πεισματικά να κρυφτούν σε σκιές, να είναι δεύτερες και να χωρέσουν μέσα σε καλούπια.
Γυναίκες που παραμένουν μοναδικά αυθεντικές, όντας διατεθειμένες να πληρώσουν και το τίμημα της αδιαπραγμάτευτης άρνησής τους να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο απ’ ότι τους αξίζει.
Και η δύναμή τους αυτή πηγάζει απ’ το ότι, σ’ αυτές τις γυναίκες, τίποτα και ποτέ δεν χαρίστηκε… Ότι είναι δικό τους, το κέρδισαν με έναν και μόνο τρόπο… Με το να είναι ο εαυτός τους!
