Γράφει η Νεφέλη Λαπουρίδου
Γιατί από το τόσο περίμενε αυτές οι πεταλούδες έφυγαν, βαρέθηκαν και κουράστηκαν και μαζί τους και εγώ. Η διεκδίκηση είναι μια κίνηση πολύ θαρραλέα γιατί ξέρω τι θέλω. Και θέλω εσένα. Δεν με νοιάζει αν θα βγει, τι θα πουν ή αν μας χωρίσουν χιλιόμετρα. Αυτό που με νοιάζει είναι πως ότι και να γίνει, εσύ θα είσαι εκεί για μένα όταν σε χρειαστώ, κάτι που τώρα με βάζει σε αμφιβολίες.
Δεν ξέρω αν θα σε έχω δίπλα μου ή απέναντι μου. Φοβάμαι τη κάθε μέρα. Πως θα ξυπνήσω και θα έχεις αλλάξει γνώμη για εμάς. Γιατί έτσι με έχεις συνηθίσει, στο περίμενε και στο θα δούμε. Με τα περίμενε και το θα δούμε όμως δεν χτίζεται εμπιστοσύνη, δεν χτίζεται τίποτα μόνιμο. Απλά κάτι προσωρινό, περιμένοντας το ποτήρι που θα ξεχειλίσει και θα σηκωθεί ο ένας από τους δύο θα φύγει. Γιατί καλώς ή κακώς η αναμονή δεν αρέσει σε πολλούς.
Και μ’ αυτά και με εκείνα, οι πεταλούδες πέταξαν. Έφυγαν προς την αληθινή αγάπη.
