Ο καθένας μας σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μοναδικός. Δυστυχώς όμως στη εποχή μας όπου κυριαρχούν κυρίως ο εγωισμός κι η ιδιοτέλεια, έγινε αγαπημένη συνήθεια η ομαδοποίηση. Θεωρείται κακό να ξεχωρίζει κάποιος, να έχει διαφορετικές αντιλήψεις για την αγάπη, για τον έρωτα και γενικότερα για τον τρόπο ζωής.
Τα προσωπικά «θέλω» είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Όλα αυτά που δεν τολμούν να πουν και τα κρατούν καλά κρυμμένα μέσα τους πολλοί άνθρωποι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ανεκτίμητος θησαυρός που θάβεται στα βάθη της ψυχής τους.
Αρκεί μια πλύση εγκεφάλου ώστε η κάθε μοναδικότητα να αποτελέσει ελάττωμα. Σε πείθουν ότι το να είσαι διαφορετικός απ’ τους υπολοίπους σε οδηγεί στην απομόνωση. Επίσης, θα πρέπει να προετοιμαστείς πως θα κουβαλάς διάφορες ταμπέλες συνεχώς στην πλάτη σου. «Εξαίρεση», «ιδιόμορφος», «αλλόκοτος», «περίεργος», «μυστήριος» είναι μερικές απ’ αυτές.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που δεν τους απασχολεί ούτε να είναι δακτυλοδεικτούμενοι ούτε να ζουν και να χρωματίζουν την καθημερινότητά τους όπως επιθυμούν χωρίς ίχνος φόβου. Έχουν επιλέξει να κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς να τους απασχολεί αν θα τους κρίνουν. Γνωρίζουν ότι απλά είναι αυτό που είναι.
Μπορεί να βιώνουν δυσάρεστες καταστάσεις, αλλά δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια, αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να τις αλλάξουν. Δεν έμαθαν να είναι εξοικειωμένοι με την ασφάλεια και την άνεση.
Η χαρά γι’ αυτούς είναι στις νέες εμπειρίες, τα ταξίδια σε μονοπάτια ανεξερεύνητα. Κάθε μέρα, κάθε νύχτα πιστεύουν ότι πρέπει να έχει ένα νέο ήλιο κι ένα αλλιώτικο φεγγάρι. Θέλουν να δίνουν χωρίς να τους ενδιαφέρει αν θα πάρουν κάτι πίσω γιατί μόνο έτσι νιώθουν ότι προσφέρουν. Δεν κρατάνε τίποτα για τον εαυτό τους.
Απολαμβάνουν την κάθε στιγμή, διασκεδάζουν, ερωτεύονται, αγαπάνε. Είναι η χαρά της ζωής. Πολλές φορές πληγώνονται, αλλά έχουν τον τρόπο να βγαίνουν κερδισμένοι μέσα απ’ την κάθε δοκιμασία. Διατηρούν τη διαφορετικότητά τους. Άνθρωποι γεμάτοι από αγάπη, από ευγένεια. Δεν ντρέπονται να μιλούν για τις ευαισθησίες τους.
Ονειροπόλοι και ρομαντικοί. Δε θεωρούν τον εαυτό τους τέλειο. Δε φοβούνται να βρουν λύση για το κάθε πρόβλημα ακόμα κι αν χρειαστεί να τσαλακώσουν την εικόνα τους. Κρατούν ψηλά τη σημαία των αξιών και των ιδανικών τους.
Αρνούνται πεισματικά να κινηθούν σαν ρομποτάκια που πάνε κι έρχονται χωρίς ουσία. Μισούν τη μιζέρια χωρίς να τρέμουν να αλλάξουν όλα εκείνα που δεν τους ευχαριστούν. Ακόμα κι αν χρειαστεί να τα γκρεμίσουν όλα. Με θέληση θα τα ξαναχτίσουν απ’ την αρχή. Αγαπούν πραγματικά τον εαυτό τους, τον αποδέχονται με τα οποία πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που ενδεχομένως έχει.
Προσπαθούν να εξηγήσουν σ΄εκείνους που τους χλευάζουν ότι κι αυτοί έχουν αγάπη για τη ζωή, απλά έχουν μια ξεχωριστή οπτική γι’ αυτή. Τις περισσότερες φορές είναι άδικος κόπος ωστόσο αφού σπάνια βγάζουν άκρη μαζί τους. Όσο καλή διάθεση αν έχουν, η κακία που τους δείχνουν ξεπερνά τις αντοχές τους. Με τον καιρό συνηθίζουν όμως και δεν τους ενοχλεί γιατί έχουν βιώσει ότι είναι πολύ δύσκολο να διαφέρεις. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που επέλεξαν να ζουν αρμονικά με τη διαφορετικότητά τους, δεν κόλλησαν ποτέ στο σύνολο.
Ορισμένοι από αυτούς απέτυχαν να παραμείνουν πιστοί στα ιδεώδη τους. Τα παράτησαν στη μέση της διαδρομής γιατί υπέκυψαν στα κόμπλεξ που τους δημιούργησαν τα λεγόμενα των συνανθρώπων τους. Το μοναδικό τους μέλημα είναι να διαγράψουν καθετί απ’ το παρελθόν τους.
Και κάποιοι -που είναι οι περισσότεροι ευτυχώς- αδιαφόρησαν για τη συνεχή απογοήτευση απ’ τον κόσμο γύρω τους. Πήραν δύναμη από αυτούς που στα αλήθειά τους εμπιστεύτηκαν. Αποφασίζουν να είναι περήφανοι για τα κατορθώματά τους. Συνεχίζουν να χαμογελούν, να ευελπιστούν, να μοχθούν για ένα καλύτερο αύριο, ακριβώς όπως οι ίδιοι το έχουν φανταστεί. Δε θα φτάσουν ποτέ εκεί που οι υπόλοιποι θα τους ήθελαν.
Γράφει ο Δημήτρης Μπότης
