Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Κι έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή σου που όλα τα κομμάτια μπαίνουν στην θέση τους.
Εσύ κι εκείνος, σε ιδανικές συνθήκες, στην ιδανική στιγμή.
Κανένα bad timing, τίποτα να σας κατατρέχει.
Εσύ κι εκείνος, χωρίς μπλεξίματα. Χωρίς κύκλους ανοιχτούς ή μισόκλειστους.
Εσύ κι εκείνος..
Σε φόντο μπλε, άλλοτε της μπουνάτσας κι άλλοτε της θυμωμένης θάλασσας.
Της θάλασσας που την έχει ξεσηκώσει ο άνεμος.
Και τώρα πια χαμογελά.
Μάλλον ας το πω πιο σωστά.
Όταν χαμογελά πια, λάμπουν τα μάτια!
Φωτίζεται το πρόσωπό.
Είσαι καλά, είσαι ξανά εσύ, σε μια ξεχασμένη εκδοχή σου.
Ή σε κάποια που δεν είχε υπάρξει ποτέ μέχρι τώρα.
Κι εκείνος;
Εκείνος καταλαβαίνει.
Περιμένει να σε μάθει. Να σε καταλάβει. Να γίνει ένα με εσένα.
Κι ακόμα κι αν από καιρό, αυτή την πόρτα την διπλοκλείδωσες και πέταξες και το κλειδί, εκείνος βρήκε τον τρόπο να μπει.
Σε έζησε, σε έμαθε, μπήκε στα πιο βαθιά σκοτάδια σου και περιπλανήθηκε μέσα τους.
Έχτιζε και το χαμόγελο και τα δάκρυά σου, δικά του ήταν όλα.
Κι εσύ εκεί, μ’ ένα ξεσκισμένο μακό μπλουζάκι, αχτένιστη και σπάνια βαμμένη χαμογελούσες σαν παιδί.
Χωρίς κόπο. Χωρίς προσπάθεια. Χωρίς σκέψη.
Δεν είστε ίδιοι.
Ίσως να είστε και τόσο διαφορετικοί που είναι ακόμα και τρομακτικό πολλές φορές..
Όμως είστε εκεί ο ένας για τον άλλο.
Με έναν δικό σας τρόπο.
Με έναν δικό σας κώδικα, το “μου λείπεις”, έχει πάντα απάντηση το “εδώ”.
Ένα “εδώ” αναρχικό, παράλογο, απαιτητικό, γεμάτο πάθος, πόθο, ένταση..
Όμως είναι “εδώ” που και οι δυο μπορούν να είναι ο απροσποίητος εαυτός τους.
Είναι “εδώ” που και οι δυο μπορούν να είναι ελεύθερα μαζί. Ελεύθερα δεμένοι.
Είναι “εδώ” σε κάθε φόβο, σε κάθε σκοτάδι, σε κάθε στροφή του δρόμου και σε προσέχει.
Και τώρα;
Τώρα πια, στο “εδώ” της δεν θέλει κανέναν άλλο.
Πηγαίνει επισκέπτρια, περαστική στο “εκεί” των άλλων, κοιτάει για λίγο όλους τους συμβιβασμούς που κάνουν οι άνθρωποι.
Κάθεται λίγο, χωρίς να αφήνει σημάδια, χωρίς να χτίζει μνήμες, χωρίς να αφήνει τίποτα για θύμηση όταν θα έχει φύγει, και προχωρά.
Στον δικό τους το δρόμο.
Σε εκείνον τον δρόμο που επέλεξε, ελεύθερα μαζί..
Μαζί, όπως οι άνθρωποι κουμπώνουν χωρίς κόπο και προγραμματισμό.
Μαζί..
