Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι εκεί έξω. Διαφορετικοί. Ανέμελοι. Ονειροπόλοι και μη συγκαταβατικοί με τη μάζα. Αυτοί που δε μένουν στο λίγο, που δε το επιθυμούν, δε το λαχταρούν και κυνηγούν το πολύ, το ιδανικό γι αυτούς και το αλλιώτικο για κάποιους άλλους. Εκείνοι που έχουν για καραμέλα τους το «όλα ή τίποτα». Αυτοί που φτάνουν στην άκρη του γκρεμού και ξαναρχίζουν τη ζωή τους από εκεί που την είχαν αφήσει. Εκείνοι οι άνθρωποι που δε μπαίνουν σε καλούπια, που δε συμβιβάζονται, που ο,τι ποθούν, το διεκδικούν. Ο,τι θέλουν, το κάνουν δικό τους και ο,τι δε χωρά στη ζωή τους, το παραμερίζουν συνεχίζοντας παρακάτω.
Αυτοί που δε γνωρίζουν τη λέξη «μέση», αλλά διαλέγουν πάντα την αρχή και το τέλος. Δεν μένουν στα μέτρια και τα χλιαρά, αλλά προσπαθούν για το κάτι παραπάνω. Δε παραμονεύουν στη γωνία, για κάθε λάθος που θα δουν, αλλά το προσπερνούν, αποφεύγοντας να ρίξουν πέτρες σε κάθε σκυλί που θα συναντήσουν στο δρόμο τους, φτάνοντας πάντα εκεί που είχαν σκοπό να καταλήξουν. Είναι εκείνοι, που ζουν τη ζωή τους στο έπακρο. Δε φοβούνται να μη χάσουν, μη πονέσουν και εκτεθούν. Μη λυπηθούν και χαθούν, απλά προχωρούν χωρίς να κοιτάξουν πίσω τους, ούτε στιγμή.
Στο λεξιλόγιό τους, το « δεν» είναι έκφραση προς αποφυγή, όπως το « μήπως» και το « αν». Υποστηρίζουν τη γνώμη τους, αν τη θεωρούν σωστή μέχρι το τέλος, χωρίς σκαμπανεβάσματα και υπεκφυγές. Φωνάζουν γι αυτό που επιθυμούν και η λαχτάρα τους να το κατακτήσουν γίνεται η δύναμη για να το πετύχουν. Προτιμούν το « κάτι» από το «καθόλου». Δεν υποχωρούν. Είναι απόλυτοι και δε στέκονται ποτέ στη μέση της διαδρομής, αλλά καταλήγουν στο τέρμα, με ότι και αν έχουν μαζέψει στη κύκλο της ζωής τους.
Είναι ικανοί να βρουν αυτό που ψάχνουν, ακόμα και αν γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα. Αυτοί που δε φωλιάζουν σε αγκαλιές εφήμερες για να βρουν το νταβατζή τους, αλλά περπατούν μονάχοι στη βροχή με μια ομπρέλα παραμάσχαλα. Εκείνοι που πολεμούν με αίματα στο στόμα ακόμα και αν ξέρουν ότι η μάχη τους τελείωσε. Εκείνοι. Οι άλλοι. Οι δακτυλοδεικτούμενοι για το θάρρος της γνώμης τους και το θράσος της ψυχής τους.
